intiharyolcusu
her şey bir yolculuğun hüznünü taşıyor
gidip de gelmemek üzere bütün yüzler
intiharyolcusu
intiharyolcusu
küçük bir çocuğun çizdiği ev gibisin
intiharyolcusu
güneşi inkar edenlerin gölgeleri kadar
gözle görülür gerçeklerimiz var
intiharyolcusu
ne ben uslanırım ne allah acır
intiharyolcusu
gözlerimin ici gülerdi biliyor musun parıl parıl parlardım sonra bir şeyler oldu bana
intiharyolcusu
yabani değilim; yalnızca muhatap kalitesini bulamadığım ve hatta aramaktan da vazgeçtiğim bir yüzyılın berbat diyaloglarına, seviyesiz muhabbetlerine, vasat heyecanlarına, samimiyetten uzak konuşmalarına, öylesine ilişkilerine uzak durmayı ısrarla seçiyorum; böyle iyi.
intiharyolcusu
kahrolası kalbimizden dünyaya doğru bir alışma var
intiharyolcusu
ıslak kirpiklerine dokunan rüzgarı öpen bendim.
intiharyolcusu
saatim durdu ve ben her şeyi zamana bıraktım
intiharyolcusu
ben çok kararsızım, ümitsizim! artık eski tutkum yok, ve şunu hatırla, sönüp gitmektense yanmak daha iyidir.
intiharyolcusu
intiharyolcusu
bu çağdan lütuf, erdem, iyi niyet ve duyguya benzer şeyler beklemeyi bıraktım; bu çirkefe bulaşmış samimiyetten yoksun yüzyılın insafsız değirmeni tarafından öğütülmeyi bekleyen kuklaların içerisinde nefes almaya, insan kalmaya ve bunun için de insandan kaçmaya gayret ediyorum.
intiharyolcusu
yol güzelse yürüyorum işte biraz, çay sıcaksa içiyorum, kitap sararsa saatlerce okuyorum, ne aşka kapalıyım ne yalnızlığa küsüm hatta biraz benimsemiş ve dahi içselleştirmiş bile olabilirim, ufak şeylerden mutluluk çıkarabilen minimalist yanıma sarılıp yaşamaya çalışıyorum.
intiharyolcusu
çevremde düşünebilen insanlar istiyorum; sorgulayabilen, analiz yapabilen, muhakemesi gelişmiş, karakter koyabilen, koşulsuz kabulcülükten uzak, irdeleyebilen ve gerektiğinde “hayır” diyebilen, berrak bir zihne, geniş bir ufka sahip insanlar ve biliyorum çok şey istiyorum; çok.