Karanlık köşesinden dünyayı izleyen bir insanım. Kendi halinde,sessiz. Çok güvendiği için güvenememeyi seçen, aşka inanmayan kimseye değer vermeyen ama bunu saklamakta üstüne tanınmayacak bir insanım. 
En büyük dostunu satırlarla keşfeden bir insanım ben. Soğuk yüzüme yalnızlığımı vurduğunda kitaplarına sarılan her seferinde kitap yazmak için oluştura basıp heveslendiğinde güveni tarafından sırtından bıçaklanan bir insanım.
Belki de dünyaya gelmiş en sahte insanım.Bilemem.Çünkü sahteliğimin en uğrak mekanı kişiliğimin satırları... Çözemez kimse kolay kolay ne yapacağımı çünkü ben bile neye nasıl tepki vereceğimi bilemem. Anlayanımı,dinleyenimi de kaybettim zaten.Bazısının nedeni hayatın cilvesi, bazısı ise karakterimin istediği yalnızlık hissi. Siyahı seven,siyaha aşık bir insan düşünün. Ruhunu beyaza attıklarında sudan çıkmış balık misali siyahına ulaşmaya çalışan ve çoğu zamana bunu başaran bir balık. ben böyle bir insanım. 
Kitaplardaki aşka inanan gerçek hayattaki aşkı en uzak koltuktan yüzünü buruşturarak izleyen, sevmediği gibi de sevilmeyen insanlardanım. Genellikle sert mizacından sıyrılmayan ama okuluna karakterinin tam tersi bir şekilde gülümsemesini ve hoşgörüsünü yüzünden atamayacak kadar sahte, gerçek beni göstermeyecek kadar korkak biriyim. Ben buyum işte sadece biriyim. Belki yolda belki kütüphanede göreceğiniz biri. Sadece biri.