Asran

sanki zaman 2019 temmuz gecesi yalnızlığına geri döndü

yüksekten mi yoksa, düşmekten mi?

sürekli aynı şeyleri yapmaktan zevk alan biriydim, 
          çok önceden. 
          şimdi ise dört duvarım. hepsi çivili.

Işıyor gecelerim seni görünce 

boğazımdan inmeyen 
          yumru

ayaklarımın yerden kesildiğini hissettiğimde
          ezebilirdim
          içime dolu dolu çektiğimde
          kafam alabora
          ne hisler ne umursamak
          zamanı hiçleştirmek
          birkaç iç çekiş. 
          sonu
          sanki hiç ruhu boğmamış gibi
          daha bi’ acı olup
          atlamak, 
          daha çok sızlayış,
          pis koku. 
          biri için yakar
          kendin için ezer
          geçersin. 

Bana ait hissetmediğim onca şey 

kesik saçlarının makasıyım.

Ja, du fehlst hier, ja, komm vorbei. 

Gün yüzün karanlığıma ışık.