“Günlerdir ışıksız olan günlerim onu görmemle aydınlanıvermişti bir an da. Karşımda delice bakan gözlerine aldırmadan bakıyordum ona. Bakışlarına rağmen günler,aylar hatta yıllar sürebilirdi bu an. Ayrılığın verdiği özlemi belki bu şekilde unutabilir ve telafi edebilirdim. Peki ya dokunsam, o kıvırcık olan saçlarının bir tutamında takılı kalsa ellerim, avucumun içinde kokusu kalsa, dudaklarımda busesi…”
Derinler de ( ileriki bölümlerden kitap alıntısı)