-

taş üstünde taş omzumda baş kalmadı şebnem abla

her yerim yara bere

senin allahın yok mu? 

büyüdüm, büyüdüm, büyüdüm

sahi söyle, ben neden yaşıyorum? 

şarkılar susmuş, sanki tüm dünya omuzlarıma yığılıp kalmış 

kalbim ağzımda atıyor, uykular işkence olmuş 

başın eğik geç bu yollardan, değil yaşama ölüme bile yoktur faydan.

sona yaklaşıyoruz hissediyorum, benim hikayemin son düzlüğündeyim artık.

kavgam bitmiş herkesle, galiba hayatla bile

kimse anlamıyor ama ben anlıyorum

aslında söylenecek çok şey var da söylesek de oturup kendi hâlimize ağlayacağız o kadar.

kahramanmaraş, gaziantep, hatay, osmaniye, diyarbakır… nice tırlar çıktı diyarbakırdan uyumadık günlerce kendi acımızı, travmamızı yeni kavrıyoruz

bir haftadan fazla oluyor ama çıkamıyoruz şokundan, yaşamaya anlam bulamıyoruz; ölmeyi bekliyoruz hâlâ