Sevgi özlemini kamçılar,özlemin bir yerden sonra dayanamaz şaha kalkar.Çıldırmanın eşiğine getirir seni,ya benimle sonsuza dek kaybol ya da geri dön.Zordur kaybolmayı isteyebilmek.

Özleminin elleri yavaşça kaymaya başlar ellerinden.Eşiğin tam üstünde durmuş az önce tuttuğu eller onu yarı yolda bırakmıştır.
Bazıları bellerine bağladığı sevgiyle özlemi yok olmaktan kurtarır.Bazılarınınsa onu kurtaracak sevgileri kalmamıştır,arkasını döner ve yok olmaya mahkum eder özlemini.

Ben..Benimse tam arkamı dönerken sonradan farkına varılan gerçeklerle ortaya çıktı o büyük sevgim.Özlem uçurumdan atlamışken ,yok olmadan asili kaldı ipimin ucunda.Bense onu tüm ağırlığına rağmen geri çekip sarıldım ve bir bütün olduk beraber.Ne o atladı ne de ben kımıldadım yerimden.