Güneşin doğuşuydu güven, güneşi batışı, nehirlerin denize akışıydı. Güneş doğardı çünkü kendisine yer veren göğe güvenirdi. Güneş batardı çünkü kendisine sıra verecek yıldızlara, aya güvenirdi. Nehirler de güvenirdi çünkü deniz her zaman onu içinde saklardı. Güven, onun bakışı, duruşu, seslenişiydi. Güven, evrenin ta kendisiydi. Kötüler daima vardı ama koruyup kollayacak, bir muhafız kadar güçlü ve sadık evren bizi içinde saklıyordu. Güven, kalbin atışı kadar gerçek, göğüs kafesinin koruması kadar sağlamdı. Ve, güven, inandığımız her andı...
@ismianlamsiz_