"Öyle tuhaftı ki insanlık denen tür... Kimi zaman en yakınım dediğin, asla yapmaz dediğin, mutsuzluğunla mutlu olacak hâle gelirdi hatta kimi zaman senin derdini başka insanlara taşıyıp ağızda sakız ederek seni acınacak hâle sokardı."


"Yalnızlık en büyük korkusuydu insanın. Sevdiği adamı veya kadını, tüm zamanını birlikte geçirdiği bir arkadaşını, aileden bir bireyi hatta bazen her gün görmeye alıştığı bir nesneyi bile kaybetmek istemezdi. Kaybettiğinde ise öylesine afallardı ki birçoğu bunu kabul etmese bile, ne yapacağını bilemez hâle gelirdi."