itsGulsat

Herkesin belirli dönemleri olur. Gerçekten dibi gördüm dediği, umudu kestiği. İşte o anlarda gerçek olan her şeyi buluyoruz bence. Gerçek dost, gerçek sevgi kimse üzüntüden ölümüyor belki ama o eşikde hayatından çıkardığın insanlar senin yeniden doğuşun oluyor sanki...
          

Sırılsıklam
          
          Bazen yağmur yağmadan seversin 
          bazen yağmur yağarken bile sevmezsin 
          
          bazen  bir tek o gelir,
          bir bakmışsın sırılsıklam....
          

Karanlık. Bu insanın kendi yalnız hissettiğinde içinde oluşan bir şey. Çoğu insanlar derki içindeki karanlığı aydınlığa çevirmek insanın kendi elinde. Hep pozitif düşünün derler. Ama men buna inanmıyorum çünkü insan bir yere kadar hayata tutunmak için çok çabalamasina rağmen hayat ellerinin arasından kayıp gider. Sonunda pes eder. Kalbi o karanlığa yenilir. Geçmişin yaraları, herkesin attığı  çizgiler bar o kalbin üstünde. Biz doğru insanı aradık durduk . Fakat hep yanlış yerde yanlış kalpde bulunduk ve o yüzden çok acı çektik. Bir şekilde bir şeyleri yoluna koymaya çalıştik ama hiç bir şey düzelmedigi için çok yorulduk. Her seferinde ayağa kalkıp koştuk ama her koşuşumizda takılıp düşdük. Bizi kaldıran kimse olmadı. Tekdik yalnızdik elini uzatıp bizi kaldıran kimse yoktu. Ona rağmen güçlü durmaya çalışdik ama çok yıprandık be arkadaşlar. Her insan bir yere kadar ayakta durmaya çalışın ama sonunda pes eder. Hayat ayakların altından kayıp gider biz bu sessizce izleriz hiç bir şey gelmez elimizden. O yüzden size tavsiyem kendinizi yormayin, yipratmayin kasmayin kendinizi. Bagir çağır kır bir şeyleri atma içine . Duvarlara haykır tutma içinde. Çünkü hayat o kadar kısa ki üzülmeye değmez be.

Öncelikle merhaba. Bende sizler gibi bir okurum. Hayatım yalnızlıkla geçip gidiyor. Çevremde çok insan olmasına rağmen kendimi çok yalnız hissediyorum onca kalabalığın arasında ve bundan çok sıkıldım. Aslında ben kitap okumaya başlayalı bir yıl oldu. Bundan öncesinde pencereye oturup insanları izliyordum. Çok yalnızdim. Dışarıdaki hayatlar beni korkutuyor. İnsan yaşamaktan korkarmi. Evet ben korkuyordum ve hala korkuyorum. Bu yüzden çok acı çekiyorum. Okuldan başka hiçbir yere gitmiyorum bakkala bile gitmiyorum hayatım boyunca  markete toplam beş defa falan gitmişimdir. Şimdi diyorsunuzdur bana ne senin özel hayatından. Ama size söylemek istediğim şu her insan kendi içinde yalnızdır . Dışarıdan çok mutlu görünen insan bile içinde yalnızlık taşıyor. Mutlu olmaya çalışıyorlar çabalıyorlar. Ama en mutlu insan bile gece yatağa girince gözleri dalıyor gecenin karanlığında ve bir anligina gözleri doluyor. O yüzden size bir tavsiyem çevremizdeki insanlara ilgili davranin çünkü onlar sizin ilginize muhtaç. Birileriyle konuşmaya sesini duyurmaya muhtaç. Şu an tıpkı benim gibi. Belki o insanı son kez görüyorsunuzdir kim bilir. Bunları yazmadan önce çok düşündüm. Acaba beyenirlermi daha da önemlisi okurlarmi . Eğer okuyorsanız ne mutlu bana. Çok sevinirim. İyi akşamlar....