insanlar üzerlerimizde izler bırakır da gider. bi' şarkıyı, bi' kokuyu, bi' foroğrafı anımsatırlar zihinlerimizde.
ipi kopuk bir kayık hayal ederdim hep onu. ikimiz de o kayığın içindeydik. ip kopmuş, sahilden uzaklaşmışdık. ama onun gözleri hep sahildeydi. bir şeyde, ya da birinde...
ben kürek çekerdim. durmadan, yorulmadan, bıkmadan. gitmemiz gereken yolun yarısına geldiğimizde kollarımdaki güç tükenmişdi. gücüm tükendikce umudum azalmışdı, umudum azaldıkca sevgim de azalmışdı.
o kayık hiç bir zaman karaya varamadı. oturduk sessizce. denizin dalgasının bizi yutuşunu bekledik. boğulduk. bir-birimizin denizinde bizden geriye cansız bedenlerimiz kaldı.
ipi koparan da, beni boğan da, boğulan da oydu.
havanın güzelliğine aldanıp yanlış kişilerle açılmayın denizlere.
iyi geceler dilerim