Papatyalar vardır bilir misiniz? Hep insanlara benzetirim, onlarda muhtaçtır hep her şeye. Karanlıkta kalınca güneşe, güneşte kalınca da karanlığa muhtaçlardır. Birilerini isterler hep yanlarında, birilerini isterler onları gözü gibi sevip ilgilenecek. Beklediklerini alamayınca da kırılırlar içten içe. Eğerler başarını, toprağa bakarlar ve sarkıtırlar kendilerini. İstemeseler de solar renkleri. Günlerce dururlar öyle boyunları bükük şekilde. En sonunda dayanamayıp ölürler ilgisizlikten çünkü onları anlayıp ruhuna çare olacak kimse artık ya yoktur, ya da hiç olmamıştır zaten...