kanayanyaralar
Tunaydin
izlerindenkalan
izlerindenkalan
Güven içinde olduğumu bilmem hiç. Sevildiğimi, önem verildiğimi. Benim başkalarını aradığım gibi arandığımı bilmem. Dünyanın bütün suçlarını işlemiş, bütün yanlışlarını ben yapmışım gibi, yaptığım her işten tedirgin oluyorum. İçimde sürekli bir horlanma korkusu.
izlerindenkalan
Bir kekeme tutukluğu ürkek dilimde. En iyi bildiğim konuda bile çekine çekine konuşuyorum. Çekilip sonra kabuğuna küskünlüğün kendime düşlerden sığınaklar kuruyorum. Kırık dökük izleriyle hayatın, usul sesli içe değen incecik bir şarkı büyütüyorum, ömrüme benzeyen. Sabah kadar açık, akşam kadar acı. Rengi dört mevsimin uyumsuz karışımı. Acemi bir şarkı. Umuda ve gerçeğe böyle katlanıyorum.
izlerindenkalan
Ben ona, sıkıntılı güz günleri içinde. Yedi renkli yaz yağmurları dilemiştim. Kırmak istememiştim duygu filizlerini. Büyük bir ustalıkla susturup içimdeki uğultuyu. Rüzgârımı olanca yumuşaklığı ile salmıştım üzerine. İncinmesin diye tek, acıyı bile tersyüz eden incelikli bir gülümsemeyle yüzümde.
izlerindenkalan
Ben ona, sabah olamasam da dingin bir ikindiüstü olayım istemiştim. O her şeyin usul usul durulduğu saatlerde gelsin, yüzünde uçuk bir gülümsemeyle yaslasın yorgunluğunu gövdemin yaşlı çınarına serip üstüne yapraklarımın ağırlıksız yorganını dinlendireyim istemiştim. Gölgemin serinliğinde, üşütmek istememiştim.
izlerindenkalan
Ben ona, gittikçe soğuyan zamanlarda, sıcak bir sığınak olayım demiştim. İnsanlar içinde üşüdükçe güvenle gelebileceği. Kuşların kanatları neden vardır? Bir insan neden ağlar geceleri yarı yaşına gelince? Bulutlar gökyüzünün yükü müdür süsü müdür? Tutsağı mıdır rüzgârın sevgilisi midir? Konuşayım istemiştim bir yüreğin dilince yanıtı olmayan sularda boğmak istememiştim.
izlerindenkalan
Büyük bir ihtimalle ölmüştük. Şehir kan kıyametti ayaklarımızda. Gökyüzünü katlayıp bir köşeye koymuştuk. Yıldızlar kaldırımlara dökülmüştü. Hamza bütün parmaklarını ortaya dökmüştü. Yirmi yıldır cebinde biriktirdiği parmaklarını.
izlerindenkalan
Hamza son şarkıyı kırka bölmüştü. Doğrusu iyi idare etmiştik. Doğrusu iyi haltetmiştik. Yaşıyanlar unutmuştu bizi. Biz öldüğümüzle kalmıştık.
izlerindenkalan
Bazı insanların içine evler yaptık. Bazı evlere sığamadık. Bazı evler kocamandı, içlerinde yapayalnız kaldık. Bazı evler hayaldi başımıza yıkıldı. Bazı evler fazla gerçekti hayallerimiz yıkıldı. Bazı evlerden çıktık ve bi daha hiç dönmedik. Bazı evlere hiç dönmedik çünkü başka bi yerde sıkışıp kaldık. Bazı insanların içindeki evleri onardık. Bazen onardığımız o evlerin kapısından içeri alınmadık. İnsanların içindeki bazı evleri yaktık. Hem de içinde kendimiz varken. Çünkü bazı evleri kül etmeden kendi içimizdeki evi yapamazdık.
izlerindenkalan
Öyle yürekten seviyorsan.
Aklı başından atacaksın.
bercestesi9
♭
kanayanyaralar
Gidecek yeri olmayınca kendine gelirmiş insan
-ruhumuzdalekeler
Şiddetle başlayan hazlar şiddetle son bulurlar.
izlerindenkalan
ㅤㅤㅤㅤㅤㅤ
izlerindenkalan
Bir de nedensiz sinirli değilim, sakinim. Avuç içlerim uyuşuyor sanki. Ben bunu istemedim ki. Ben bütün bu acılar son bulsun istedim. Tanrım, çok mu şey istedim senden?
izlerindenkalan
Bir şey olmadı diyorum ama kalp ağrıları daha da şiddetlendi. Nefes sorunum daha da arttı. Vücudum sürekli bir titreme halinde. Midem bulanıyor. Aç hissetmiyorum kendimi. Sürekli uykum var. Bunlar mıydı bana yapmak istediklerin? Oysa ben senden huzur istemiştim.
izlerindenkalan
Ben mi bir şeyleri yanlış yaptım yoksa sen mi yanına gelmemi istemiyorsun? Tanrım neden bu kadar acı çektiriyorsun bana? Ben neden huzur istediğimde bana bunu çok görüyorsun? Yapmıştım oysa ama yine yaşıyorum. Bu çok garip.