.

Nasilsin

Kalabalık bir yalnızlığın içinde, elimde sigaramla seçiyorum hüznün rengini. Anıların sarhoşluğu var üzerimde. Yokluğun kekre tadı damağımda. Gözlerimin aradığı başka ve sen işte oradasın adını bilmediğim bir şehrin en ücra sokaklarındasın. Tüm kitaplar, şarkılar adını fısıldarken deli sanmaların neden? Oldukça kırgınım aslında anlatsam da anlamazsın.
          

İnsan bazen sadece durmak, biraz da olsa dinlenebilmek ister. Bunca şeye dayanabiliyor oluşuma kızgınım. Her gün içimde kopan fırtınalara , kırgınlıklarıma ve görmezden gelinmelere rağmen yüzümde  oluşan deli saçması gülümsememe kızgınım. Sanki tüm yaşanılanları yok saymak, üstünü örtmek ve güçlü görünmek zorundaymışım gibi.
          Oysa içimde birikmiş bir öfke var. Kendime hayata ve beni bu kadar güçlü olmaya zorlayan herkese. Bazen dayanmak değil, belki de kırılmak yıkılmak ve de ağlamak gerekiyordu..
          

Nasılım neredeyim bilmiyorum. İçimde anlamlandıramadığım bir özlem var. Yokluğun pençesinde bir o yana bir bu yana sallanıp duruyorum. Ah işte bak yine güneş batıyor ve ben yine gecenin hüznüyle sarhoşluğa dalıyorum.
          

Deli misin sen demiştin hatırladın mı? Ah sen neyi hatırladın ki bunu hatırlayasın. Evet deliyim uzun zamandır. Kafamda hayalinle yaşıyor onunla konuşuyorum. Benden gidişini sana defalarca anlatıyorum. Ama sen her seferinde olduğu gibi gözlerime bakıp" ben senden gider miyim hiç deli?" Diyerek affettiriyorsun. Hayır hayır seni affetmiyorum sadece gözlerine yeniliyorum. Oldukça kırgınım. Anılarla yaşamak şimdi her şeyden zor. Sessiz çığlıklarımın yerini hıçkırıklarım aldı.

Hiç hissetmedin ne kadar kırgın olduğumu. Cenaze taşımak gibi ölü bir ruh taşıyorum içimde. Köşeye geçmiş, yüzü duvara dönük bir çocuk gibi ağlayasım geliyor, bilmiyorsun.

0718

Öp dilimde kan tadı var.

Sen de sev ama sevilme.

Ellerim boş aklımda sen.