Dun gece liseden cok yakin arkadasimin vefat haberini aldim...
Ne demeliyim, ne yapmaliyim bilmiyorum. Hicbir kelimenin bu hisse tarifi yok...Tek, tek galerimde fotograflarimiz, ani defterimde yazisi kaldi.
Her sey yakisirdi da ona olum yakismazdi mesela. Sesi kulagimda, dertlesmelerimiz zihnimde...Hayatin bu denli kisa, soluksuz olmasi cok ama cok igrenc.
Lisede ikimiz ayri ayri zorluklar yasamistik fakat onunla tanismak bana ayri bir bakis acisi kazandirmisti...O, bana hayran oldugunu soyluyordu ancak temelde o da benim hayranlik duydugum bir "arkadas" idi...
O, simdi yok...
Kabullenemiyorum, kabullenemiyorum...
Size bir dost tavsiyesi...Deger bilin, hayatinizdaki insanlari son gununuzmuscesine sevin, koruyun, kollayin...
Bir anda gercekten "son gun" olabiliyor...
Canim aciyor, aklim karmakarisik...Sanirim, yapabilecegim en iyi sey, kim oldugu fark etmeksizin bu platform ya da baska bir yer fark etmeksizin kim hayatimdan ciktiysa, affetmek.
Kinli kalmak istemiyorum herhangi birinize...Ben, benim icin cok degerli bir insani kaybettim...Bundan mutevellit "once" veyahut "sonra" onem teskil etmiyor
