Ateşten gömleğinin yakalarını ilikle ve bekle! 

Benim cümlelerimin içindeysen,  oluşturduğum karakterler arasındaysan işte o zaman aleve doyar mezar misali gönlün.

 Kimim ben?
Açık kurşini gökyüzünde
,  yaşadığın sonbahar mevsiminde,  dinlediğin bi dolu şarkıda,  renkli dünyalara karşı siyah-beyazdayım. Kimi zaman elinin altındaki bir kitapta,  bazen sıkıcı cümlelerin arasında ve en çok bitmesini istemediğiniz sonda buluyorsanız beni çoktan tanışmışsınız demektir. Olmadığım kimliklere bürünüp,  ayrı profiller oluşturmak yerine sizi ışıktan korkan karanlığıma davet ediyorum. 
Hikayeyiz... her kitabın sayfaları,  ayrı temalar,  aynı sonlarız aslında. İçtimada olan düşüncelerim mürekkebimle karanlık senfonisini kurarken,  kalbinizde aralık bir kapı arıyor. Durma!  Arala kapılarını ve tut cümlelerimden...

Ben kim miyim?  
Kağıdımın olduğu kadar var mürekkebimin olmadığı kadar siliğim! Ve ben hayallerimin olduğu kadar özgür olmadığı kadar ölüyüm! Ya sen?