🪽

Bir gün seni gün batımına gömeceğim , 
          Ancak gün doğarken ortaya çıkabileceksin. 
          Aklıma gelemeyeceksin bir daha, 
          Adın bile aklıma uğramayacak. 
          
          Gün batımının renk tonlarının altında, 
          Bir daha birbirimizi görmemek üzereyiz. 
          Ama gün doğarken ufuktan yükselirsin,
          Güneşin parıltısı kadar derin bir anısın. 
          
          Belki de şafağın ışığında nazik bir lütuf bulacağım, 
          Yollarımız birbirinden akan nehirler gibi ayrılacak. 
          Tarihimiz bizi birbirine bağlasın veya bağlamasın. 
          Zamanın dokusunda ipliklerimiz kopacak elbet. 
          
          Bırak, gün batımı dünlerimizi gömsün,
          Önümüzde ki şafak vakti yeni bir bölüm getirmesin. 
          Adın ışıktaki sis gibi solup gitsin. 
          Ruhumun derinliklerinde kaybol yavaşça. 
          
          Güneş batarken ve gece inerken,
          Karanlık bitene kadar rüyalarımdan çık, 
          Ve sabah olduğunda, yeni bir güne başlarken. 
          Seni günbatımında gömeceğim. 
          

Ficlerine aşık oldum

Kuzeyden esen rüzgarmış, 
          Her şiir bir toprak mezarıma. 
          Gözlerimden akan şarap, 
          Özgür bir kuşun kanıymış. 
          
          Kırılan hayallerim var,  
          Sensizlik zifiri karanlık.  
          Geri dönüşü olmayan yolda,  
          Hasret yüreğimi yakar anlık.  
          
          Sevda umutlarla süslenmiş,  
          Kalbim seninle çarpıyor.  
          Hayalinle dolu her anımda,  
          Bir ömrü seninle harcıyorum.  
          
          Sevdamı anlatan her kalem,  
          Sana olan tutkumu yansıtır.  
          Gözlerimdeki ateş hiç sönmez,  
          Senin aşkınla her şey güzelleşir.  
          
          Gel, yağmurlarla yıkanmış geceme,  
          Seninle açsın yeni umutlar.  
          Kalbim seninle huzur buldu,  
          Aşkınla dolup taşıyor kutlu yıllar.  
          
          Seninle var olan her an,  
          Bir şiir gibi gönül sayfamda.  
          Sevdamın özü seninle dolu,  
          Seni sevmek sonsuz bir hikayemde.

Arkamı dönüp baktım aynaya, 
          Dalgalı ve dolgun saçlarım, 
          Daha önce kendimi hiç, 
          Bu kadar umutlu görmemiştim.
          
          Yansımada bir ışık parıltısı,
          Olasılığın kıvılcımı parlıyor.
          Her kıvrımı, her çilini, her çizgiyi kucaklayan,
          Şu anda gerçekten parlama şansı var.
          
          Hayalleri tutan gözlerle, derin ve derin,
          Sınırsız bir güç vizyonu görüyorum.
          Artık şüpheler veya korkularla tanımlanmıyor,
          Gerçek benliğim ortaya çıktıkça dimdik ayakta duruyorum.
          
          Denemeler ve zaferlerle bugüne kadar geldim,
          Dirençli bir ruh, parlayan bir yıldız.
          Her yara bir hikaye, her gözyaşı bir hikaye
          Yaşanan her an, mutlaka bir basamak taşıdır.
          
          İşte buradayım, bu yeni keşfedilen lütufla,
          Fethetmeye hazır, kucaklaşmaya hazır.
          Hiçbir ayna içindeki ateşi yansıtamaz,
          Çünkü benim gerçek güzelliğim tenimde değil.
          
          Bir ışık feneri gibi umudu taşıyorum
          En karanlık gecede bana rehberlik ediyor.
          Rüzgarda dans eden dalgalı saçlarımla,
          Ben bir şaheserim, tıpkı istediğim gibi.
          
          Bu yansımada, öncekinden daha fazlasını görüyorum,
          Kırılmamış bir ruh, açık bir kapı.
          Bana bakan görüntüye gülümsüyorum
          Çünkü o, gücün ve güzelliğin vizyonudur.

ulan ficin ardini cok merak ediyorum ama

dedektif tarzi bi fic miii

Evcilleştirilmemiş bir ruhun gölgeli derinliklerinde,
          Acı fısıltılarının sahipsiz kaldığı yer.
          Bir melodi rüzgarda süzülüyor,
          Anıların hayaletlerini harekete geçiriyor. 
          
          Ay gecede gümüş gözyaşları döker,
          Dünyayı soluklaştırıyor, ışığı karartıyor.
          Gölgeler kederli bir şekilde dans ediyor,
          Bir gönül yarasının yankıları, derin ve sahte.
          
          Pişmanlıkla ağırlaşan bir kalbin dinginliğinde,
          Kayıp hayallerin fısıltıları devam ediyor, unutulmaz bir düet.
          Boş odada bir iç çekiş senfonisi,
          Geçmişin hayaletlerinin belirip kasvet saçtığı yer.
          
          Zaman sönmüş umutların halısını örer,
          Sonsuz döngülerdeki bir hüzün kaleydoskopu.
          Acının hüküm sürdüğü umutsuzluğun derinliklerinde,
          Melankoli sessiz tınılarla fısıldıyor.

naber

Acının yankılandığı bir evde,
          Annem adımı haykırıyor. 
          Her ne ise adım, hatırlayamıyorum.
          Unutkanlığın labirentinde kaybolmak, acımasız bir oyun.
          
          Geçmiş parmaklarımın arasından kum taneleri gibi kayıp gidiyor.
          Bugün dünü hatırlayamadım.
          Elim tarafından parçalanan kırılgan cam gibi anılar,
          Geride yalnızca dehşet kırıntıları bırakarak.
          
          Yetmiş yedi gün gelip geçebilir,
          Ancak hafıza kaybının fısıltıları devam ediyor.
          Unutulmuş bir melodi, solan bir parıltı,
          Kalbimi sessiz acıyla ağır bırakıyorum.
          
          Zamanın acımasız dansının sisinde kaybolup,
          Sisin içinde kaybolan parçaları arıyorum.
          Hatırlamaya geri dönüş yolunu bulabilecek miyim?
          Yoksa sonsuza dek bu yalnız şaşkınlık içinde mi dolaşacağım?
          
          Gecenin sessiz anlarında,
          Sesinin boşuna bağırdığını duyuyorum.
          Durumumun unutulmaz bir hatırlatıcısı,
          Anıların silindiği bir dünyada.
          
          Annemin çığlığı ruhumda yankılanıyor.
          Tanınma talebi, ışık için bir çığlık.
          Ama ben bu sonsuz, karanlık çukurda kayboldum.
          Hatırlamak, işleri düzeltmek için çabalıyorum.
          
          Aklımın koridorlarında yürüyorum,
          Unutulmuş bir geçmişin gölgelerinin peşinde.
          Bir gün bulacağımı umuyorum
          Sonunda anıların kilidini açacak anahtar.
          
          Ama o zamana kadar bu gri denizde sürükleniyorum
          Pusulası olmayan, denizde kaybolan bir gemi.
          Daha parlak bir gün için umutlara rağmen,
          Anılarım ne zaman aklıma gelecek?
          
          O zamana kadar annemin çığlığının ağırlığını taşıyacağım.
          Atlayamadığım ve kaçamadığım bir yük.
          Bu melankolik ve hiç bitmeyen rüyada,
          Solup giden unutulmuş anıların arasında kayboldum.

Öyle kazı ki aklına,
          Gün geldiğinde unutama,
          Sana nasıl aşık olduğumu,seni sevdiğimi, 
          Bütün şehir dahi hatırlasın. 
          
          Rüzgarın fısıltıları hikayemizi taşır,
          Her köşede aşkımız hüküm sürüyor,
          Her engele rağmen galip geleceğiz
          Bizimki gibi bir aşk asla başarısız olamaz.
          
          En karanlık gecede, en aydınlık günde,
          Aşkımız yolumuzu aydınlatacak
          Denemeler ve zaferler sayesinde ne olursa olsun gelecek, 
          Sonsuza kadar birbirimizin kalbinde kalacağız.
          
          Bu yüzden aşkımı her günbatımında hatırla,
          Hikayemiz zamanla yazıldı, asla pişman olmayacağız,
          Çünkü benim güvenli bahisimsin,
          Sonsuz, asla unutamayacağımız bir aşk.