sevgili ilya,
bir yıldan fazla süren bu beraberliğimizin, nasip diyerek yorumladığım acı noktalanışıyla yüzleşiyorum. kimi zaman gözyaşlarımın, kimi zaman kahkahalarımın sebebi oldu bu ilişki. kah acısıyla, kah tatlısıyla memnundum, mutluydum. bir ömür sürsün isteyeceğim bu birlikteliğimizin, elbet benim de bildiğim, kaçamadığımız sonuna gelmiş bulunuyoruz. belki sen bu durumu şükürlerle karşılayacaksındır ama ben sonsuzluğu bulacak bu ayrılığın ızdırabını çekiyorum. yolumu kaybetmiş gibiyim. yönünü yordamını bilmez bir halde kıvranıyorum. büyük bir boşluk içinde bıraktı beni bu yolculuğun sonlanışı. var gücümle kaçtığım, varmamak için çabaladığım son nihayet buldu beni. buraya kadarmış bu güzel hikaye. yalnızca anı olacak bundan böyle. klavuzuna ve hatırımda tecrübelerine sahip olmasam da böyle bir hayatın, elbet öğreneceğim ben de. alışacağım. hatta bir gün, aslında ihtiyacım olmadığını, sensiz de yapabildiğimi söyleyeceğim. ancak yine de bilmelisin ki ilya, seni ve geçirdiğimiz bu bir yılı aşkın beraberliği hayatım boyunca unutmayacağım. her zaman özlem ve minnetle anacağım. dilerim, yerimi bir başkası doldurmasın. tüm bu yaşananlar bana özel kalsın. güzel hikayelerle devam etsin yolun. beni güzel hatırla isterim, hiç tanımasan da.