jeongguk.97

En çokta ne zoruma gitti biliyor musun mahdisim? Ben onun için gecelerce süründüm, o'ysa yerime yenilerini koydu. Dersimi aldım mı? Hayır. Takıntılı olmak benim elimde değil.

Bu hafta pazartesi günü geçirdiklerim arasında en acısızıydı biliyor musun koca boşluk, artık o kadar da fazla görmüyorum. Tek sorunum içimde olan ve hep olacak olan o uğursuzluk. 

Wattpad bana mesaj attı az önce. Güvenliğimden ötürü endiseliymis ve destek görmem gerekiyormuş. Bilmiyor ki ben yıllarca yatılı kaldım, yıllarca takıldım kaldım o mahkumiyete. Olsun. Buna da olsun diyelim.

Şu geçen 4 günde ne yaşadığımı bilen tek kişi bile yok, ki söyleyemem de. Kimse farkında olmasa da bana o anlarda yardımcı olan biri var. Kendinden bir haber. Epeyi korkuttum onu ama yazamadım, konuşmaya cesaret edemedim. Eski konuştuklarımızı okudum mutlu oldum, yeri geldi Kendime küfrettim.. Ne kadar hevesle anlatıyormuş oysa her şeyi bense geçiştirip durmuşum onu farkında olmadan. Halbuki çok seviyordum ve bunu belli ettiğimi sanıyordum meğerse yalanmış hepsi. Şimdi son pişmanlığın fayda etmeyeceği kanısındayım. Bir şeyleri düzeltmek için geç olmazsa dikkat edeceğim her şeye bundan sonra.

bir ağaçtan yeşiller yoldum
          taze çiçekler kuşandım
          kan yüklü çağın sırtına yağmurlar yağdırdım
          seni söyleyen ay dudağı
          değerken suların harelenmiş tenine
          küçümenliğe dönen inançla
          ve de günahın zilsiyah kisvesiyle
          menzilinin kutsal mabedine kapandım
          ya ilahi! derin suskularla yakarken kalbimi

İyi geceler mahdis.

İnsanların hepsinden nefret ediyprim

Bir gün bir gün bir çocuk eve de gitmiş kimse yok açmış bakmış dolabı oyuncakta sanmış silahı almış bakmış o da neymiş acaba aaa aa bir düğme! Hemen de dayamış kafasına sonrada basmış düğmeye hemen hemen sıçramış her yete fiskirmis kanı. Sonra da uyanmış bir de bakmış hepsi rüyaymış her gün her gün bunları görmekten usanmis ruhumu rahat bırak diye yalvarmis ama da ses vermemiş asla sonra yatamamis 

İşte. Iste tekrar geldi o lanet gün. Nefret ediyorum kendimden. Tam şu an biri beni öldürsün istiyorum çünkü ben yapamam lanet sözümü cigneyemem . Hayır hayır ben ergen değilim basit 2 tane sebepten intihar etmek isteyen o ergenlerden değilim. Hayır ben kendimi öldürmeyi beceremiyor değilim istersem öldürürüm. Ben sadece sözüme sadigim. Ben çok yorgunum kafam çok bulanık. Hastalığım umurumda değil sonuna kadar kacacagim herkesten. Bana yalan söylüyorlar cunku biliyorum. Aslında kaybetmedim ben seni. Inanmiyorlar bana. Ben gelecegim yanina az kaldi az kaldi bulacağım yolunu lutfen lutfen siliklesme. Yeter ki gormeye devam edeyim seni. O iğrenç ilaclari, o iğrenç insanlari gormek istemiyorum. Çok yoruldum her hafta pazartesi gunu bahçeye koşup senin adınla bağırarak aglamaktan. Benim için yaptın ama asıl bunu yaparak beni yarim bıraktın. Çok ağır geliyor bana her şey kurtulmak istiyorum artık bana yardım et nolur. Al beni buradan. İzleme beni öyle, konuş sesini özledim. Çok korkuyorum kokunu unutmaktan sesini unutmaktan. Bana attığın o doğum günü mesajı ve verdiğin eldivenlerin benim için her şey kendimi yok ederim ama yine de kimseye elletmem. Keşke keşke artık sonu gelse bunun. Bogazimda olan bu koca yumru gitse. Taklit yapmak istemiyorum artık. Biri beni görsün istiyorum. Ama aciz degilim ben oyle degil mi? 
          Kimse inanmiyor bana. Herkes bikti benden keske artik bitsem bitebilsem.

Yine ayni kotuluk uzerimde...cok kasvetlilik...