𝐭𝐡𝐞𝐨𝐝𝐨𝐫𝐞

Nerelerdesin sen

Alabildiğine edepsiz, varabildiğine şiirsel. 

Bir gece üç gibi birbirimizi kaybetmiştik, hatta aynı bankta. 

Yaram vardı, bir de sözcükler. 

Yine de ben, mevsimler boyu yaşayacak ve şehirler boyunca elbet aklına mutlaka düşeceğim. 
          Beyazlar yanıyor sabaha kadar,
          Günahım bilmem nedir?
          Geri dönülen eksik baharların tamamı bilirim, sendedir. 

Bir şiir, biliyorsun ayakta bira içebilir. 
          Bir şiir nereden baksan şairini seçebilir. 

Hayatımda hiçbir yere zamanında varamadım ama sana geç kalmadım hiç. 

Sanat, herkese hitap etmez; her insanoğlunun dimağına ulaşamaz. Öyle zihinler vardır ki zifiri karanlıktır, en nurânî ışıklar bile loş kalır. Bazen de kişinin işine gelmediğinde aydınlanmaz zihin koridorları. Kimine güzel, kimisine de çirkinsin sen. Bazıları için kasvetli ve soğuksun, bazıları için de ellerini doğrayacakları kadar güzel. Öyle ya, sanat da herkese göre 'güzel' olmak değildir zaten. Sanat, baktığında sana bir şeyler hissettirendir. Sanat; gözlerin o şeye baktıktan, kulakların o şeyi dinledikten sonra kafanda bir fikir oluşturandır. Hatta bazen kalbe inen. Herkesi güzel olduğuna inandıramam. Fakat kimse senin bir sanat olmadığının esamesini bile okuyamaz bana. 
          

Ben eskimeyen tek güzelliği sende gördüm,
          Sende buldum erişilmez hazları.
          Yanında sıyrıldım korkulardan, yalanlardan.
          Duyguların en ölmezini sende duydum.
          Susuzluğum dudaklarında dindi,
          Yalnızlığım ellerinde.
          Çoğu gün unuttum açlığımı
          Sende doydum.

Aklımda o gün var, duvarda hâlâ yumruklarım. 
          Sen diye bir derdim var. 
          Sabah olmadan bitmeyecek, biliyorum.