Korkuyor, bedenimi yöneten yegane duyguya esir düşüyor, damarlarıma işlemiş endişe tohumları yeşermiş, ölmemi âdeta müthiş bir coşku ile bekliyorlardı.
Düşüncelerime zıt davranışlar ölüme bir adım yaklaştırıyor, kasvetli düşüncelerimi desteklemek adına elinden geleni ardına koymuyor, zihnimin yeknesak fısıltıları, yavaşça cenazemi hazırlamaktan gurur duyuyorlardı.
Ölmüştü belki de bedenin sahibi, ziyadesiyle gerçekleşir coşkulu kutlamalar.
Ölmek için çok gençtik fakat çoktan ölmüştük.