jikookum123

Olum ben artık dayanamıyorum be. Her gün iyi gibi davranmak çok sıktı. Kimseye derdimi anlatamıyorum çünkü herkesin bir yükü var. Bir de ben yük olmak istemiyorum. Ama, aması var işte. Ben, evlendikleri yıldan beri annemi sürekli aldatan, annem evde aç yatarken başka kadınlara gidip telefon vs alarak para harcayan, yemek beş dakika geç kalınca evdeki her şeyi kırıp döken bir adama her gün baba demek zorunda kalıyorum. Üstelik iki abim olmasına ve her şeyi bilmelerine rağmen bir şey yapmamalarına üzülüyorum. Bunun yükü artık çok ağır.
          	
          	Bir kafeste gibi hissediyorum. Telleri paslanmış, kapısı açık, tavana asılı bir kafes... Kanadım var, uçabiliyorum ama içeride kanadı kırılmış ve asla iyileşemeyecek bir kuş var. Ne onu bırakıp gidebiliyorum, ne onunla orada durmaya yüreğim yetiyor.
          	
          	Kimseye anlatamadığım gibi gelip buraya sığındım, kimsenin beni tanımadığı bir yere. Ama lütfen biri bana bir çıkış yolu göstersin. Bana uçmayı değil buna cesaret etmeyi öğretecek birine ihtiyacım var.
          	
          	Sizi de sıktıysam özür dilerim ama artık katlanamıyorum be. Lütfen okuyup geçin, sadece yazmaya ihtiyacım vardı.

sessiz_amaya

Pes ettiğin an geride yaptığın fedakarlıkları ya da yaşadığın zorluklara sabrettiğin anlarını çöpe atmak demek. Evet çok zor biliyorum ben babasız büyüdüm bir yaştan sonra. Benim babamda babandan hallice biriydi. Annem boşandı ve artık özgürüz er ya da geç pes etmediğin sürece mutluluk daima seni bulur. O gün geldiğinde derin bir oh çekersin ve her şeye rağmen değdiğini görürsün bebeğim. Sakın vazgeçme yoksa kaybeden sen olursun…
Trả lời

karol67890

@ jikookum123  rica ederim canım unutma kötü hissedersen bana yazabilirsin
Trả lời

women7965

@ jikookum123  benim bu hayatta öğrendiğim tek şey bi sıkıntının zamanla büyük bir rahatlıkla bitiği oldu. Inşallah o insan mahlukatı geberir gider, kusura bakma ya
Trả lời

jikookum123

Olum ben artık dayanamıyorum be. Her gün iyi gibi davranmak çok sıktı. Kimseye derdimi anlatamıyorum çünkü herkesin bir yükü var. Bir de ben yük olmak istemiyorum. Ama, aması var işte. Ben, evlendikleri yıldan beri annemi sürekli aldatan, annem evde aç yatarken başka kadınlara gidip telefon vs alarak para harcayan, yemek beş dakika geç kalınca evdeki her şeyi kırıp döken bir adama her gün baba demek zorunda kalıyorum. Üstelik iki abim olmasına ve her şeyi bilmelerine rağmen bir şey yapmamalarına üzülüyorum. Bunun yükü artık çok ağır.
          
          Bir kafeste gibi hissediyorum. Telleri paslanmış, kapısı açık, tavana asılı bir kafes... Kanadım var, uçabiliyorum ama içeride kanadı kırılmış ve asla iyileşemeyecek bir kuş var. Ne onu bırakıp gidebiliyorum, ne onunla orada durmaya yüreğim yetiyor.
          
          Kimseye anlatamadığım gibi gelip buraya sığındım, kimsenin beni tanımadığı bir yere. Ama lütfen biri bana bir çıkış yolu göstersin. Bana uçmayı değil buna cesaret etmeyi öğretecek birine ihtiyacım var.
          
          Sizi de sıktıysam özür dilerim ama artık katlanamıyorum be. Lütfen okuyup geçin, sadece yazmaya ihtiyacım vardı.

sessiz_amaya

Pes ettiğin an geride yaptığın fedakarlıkları ya da yaşadığın zorluklara sabrettiğin anlarını çöpe atmak demek. Evet çok zor biliyorum ben babasız büyüdüm bir yaştan sonra. Benim babamda babandan hallice biriydi. Annem boşandı ve artık özgürüz er ya da geç pes etmediğin sürece mutluluk daima seni bulur. O gün geldiğinde derin bir oh çekersin ve her şeye rağmen değdiğini görürsün bebeğim. Sakın vazgeçme yoksa kaybeden sen olursun…
Trả lời

karol67890

@ jikookum123  rica ederim canım unutma kötü hissedersen bana yazabilirsin
Trả lời

women7965

@ jikookum123  benim bu hayatta öğrendiğim tek şey bi sıkıntının zamanla büyük bir rahatlıkla bitiği oldu. Inşallah o insan mahlukatı geberir gider, kusura bakma ya
Trả lời