Sufle

Kiraz çiçekleri gibi hissettim ve kendi elimle kırdığım kiraz çiçekli fincanda ıhlamur içtim... 

İlkbaharın gelmesiyle kiraz ağaçları, yılın bir zamanı kısa sureliğine çiçek açar. Açan çiçekler en güzel halinde solmadan düşer ve ölüme sürüklenir. Tamda bu yüzden kiraz çiçekleri, ölümün ve yaşamın iç içe olduğunu temsil eder.
          
          Solmadan düşen çiçekler, bir insanın hayatının baharında ölmesini temsil edebilir, Japonlar askere giderken ceplerine kiraz çiçekleri sıkıştırılır. Bu hayatının baharında ölen insanlar aynı kiraz çiçekleri gibi solmalarına izin verilmeden dökülür giderler. Tabi ölümü temsil ettiği kadar yaşmayıda temsil eder kiraz çiçekleri. Yaşamın güzelliğini temsil eder yaşamla ölümün iç içeliğini.
          
          İşte bu yüzden ötelemek için bahanelerin sonu yok, ötelemek için kimsenin vakti yok. Bugün varız fakat yarını bilen yok çünkü biz bu dünyaya tek bir canla bir kaç defa gelemeyiz. Hayat bir şeyleri dert etmek için fazla kısa dünü ve yarını düşünmeyi değil bugüne odaklanıp tadını çıkarmayı denemeliyiz.

Kısacık hayatıma yüklemeye çalıştığım koca anlamda kayboldum gittim. Ne bir anlam buldum ne de kendimi... 

Sabahın altısında inatla sizi  arayan sarhoş bi adam size ben sana aşığım diyip uyuya kalıyorsa şüphesiz inanmalı mısınız? 

Dün gece diyordum ki gerçekten aşık bana bu çocuk ama unuttuğum detaylardan biri yüzüme tokat gibi çarptı... 

Tıpkı şimdi bizler gibi birbirine yabancı olan iki insan, aralarındaki duvarı birden yıkar, kendilerini birbirlerine çok yakın duyar, tek bir kişi gibi hissederlerse o an yaşamın en heyecanlı, en baş döndürücü arıdır. Bu an, sevgisiz, kopuk, soyutlanmış bir kişi için çok daha harikulade, çok daha mucizevidir. Ne var ki bu tür sevgiler doğaları gereği bitmeye mahkumdur. 

Gecenin körü aradı beni sesinden bile belli ne kadar sarhoş ne kadar uykulu olduğu. Dedi ki seni seviyorum kapatmak istemiyorum ama başım nasıl ağrıyor nasıl uykum var bilemezsin uyuya kaldı sonra birazcık nefes alış verişini dinledim. Dedim ki nasıl aşığım ben bu çocuğa hemde deliler gibi. Nefes aldığını duymak bile kalbimin ritmini değiştirmeye yetiyor... 

The boy is mine!!!!! 

Yoktu hiç bir beklentim zaten olsaydı bile ne farkeder? 

yüzüm çirkin olsaydı beni sevmiyecek olan birinin sevgisi ne kadar samimi olabilir...