Senden sonra hiç pişmaniye yiyemedim mesela uyuduğun koltuğu görmek bile eziyet gibi gelmeye başladı akrabalara olan bir gram tahammülümü yitirdim hepsi o kadar sahte ki oysa sen beni gördüğünde gözlerinin içi bile gülerdi hep sevildiğimi hissettirdin bana çok özlüyorum ne yapayım 1 sene boyunca seni hiç ziyaret edemediğim için çok utanıyorum özür dilerim çok kötü biriyim özür dilerim ama yemin ederim seni unuttuğum bir gün bile olmadı en parlak gülümsememin bile buruk yanı hep oldun çok yoruldun be çok yordular seni umarım biraz dinleniyorsundur şimdi umarım bu sikik dünyadan çok çok güzel bir yerdesindir
Sen gideli tam bir yıl oldu hayatımın en kötü haftalarından biriydi şaşırtıcı derecede ilk defa köye gitmek istemiştim ama olmamıştı odamda oturup başıma gelenlere üzülürken daha kötüsünü duyabileceğim hiç aklıma gelmezdi inanamadım nasıl inanabilirdim ki gittiğine şimdi içimde kocaman bir boşluksun günden güne ve ben kahroluyorum sesini unutmaya başladıkça o sımsıcak gülüşünle bana kuzum demelerin çok uzak gelmeye başladıkça çok diledim 1 Nisan şakası olmasını ama işte veda vakti geldi bir sene önce gülüşerek sohbet ettiğimiz bahçede bir kumaş parçasına sarılı bedenini ve solmuş yüzünü gördüğümde unutmamak istercesine son kez baktım yüzüne keşke son kez sarılabilseydik eğer bir başka hayatım olursa yine senin kuzun olmak isterim bıraktığın tüm güzel anılar için teşekkür ederim