jkninbaldirlari

Tak tak kimse yok mu 

Naber lan hırrım

Ve onunla yüz hayat yaşasak 
          Yeniden doğup yeniden ölsek birlikte 
          Aldığı hiçbir nefesi 
          Benim için vermezdi, bilirdim.

Sevgi de ölür.

Yarı uyur bir halde, ağrısı olan bir insan gibi ağrıyan yeri koparıp atmak istiyor ve uyandıktan sonra ağrıyan yerin bizzat kendisi olduğunu hissediyordu.

“Ölüp gitmemi tercih ederdi ama ben ne yaşarsam yaşayayım hayatta kalmaya devam ediyorum. Bu yüzden bile sevmiyor beni,” diyerek ağlamaya başladı. Sarsılan omuzlarını tuttum.
          “Yaşamak neden bu kadar zor?” diye sordu titreyerek. “Ölmek bir anlık kafa karışıklığından, gafletten ve mağlubiyetten ibaretken yaşamak neden bu kadar zor?” 
          “Bilmiyorum,” diyebildim yanlızca. 

“Requiem’de diyor ki, “Büyük acılarımız, güçsüzlüklerimiz… Bunların bir önemi var zannederiz ama yarın gün yeniden doğacak sanki hiç yaşamamışız gibi. Aşklar ölür, aşklar doğar, yüzyıllar geçer ve yok olur, ölüm olduğunu zannettiğin şey, bir mevsimdir, daha fazlası değil.
          Bir gün, bir gün bu serserilikten bıkmış bir halde çekip gideceksin, ne önemi var. Çünkü dünya gene de dönecek, biz dönmediğimiz zaman bile. 
          Bir yıl, iki yıl, yüz yıl ikimiz birlikte ve sonra bir gün yapayanlızız. Ağlarız ama gene de yaşamaya devam ederiz. Aşklar doğar aşklar ölür. Nihayet bu akşam artık korkmuyorum, dünya artık dönmediği zaman bile seni hala seveceğimi biliyorum.” 
          -Kişisel şuur kayıplarına :”)

“Yaşamak bir can sıkıntısı mıdır? 
          Oysa ben bir akşamüstü oturup turuncu bir yangının eteklerine yüreği avuçlarımda atan bir can yoldaşıyla dünyayı ve kendi bedenimi tüketmek isterdim.” 

Abi siz ruh hastası mısınız panoya yazıp sonra cevap vermiyonuz amk

Naber cicek