@jkuna_la
Ben ateşin varlığını unuttum. Siz bana dokunduğunuzda, unuttum. Tanrı'nın günahkâr kulları için hazırladığı gür alevlerin gerçekliği silinip gitti aklımdan. İçine düşmeye değer dediğiniz bu ateş, artık kül olma arzusuyla koşup sığındığım bir yuvadan ibaret.
İnanma istersen yıldızların yandığına,
Güneşin döndüğüne inanma,
Doğrunun ta kendisini yalan bil,
Ama seni sevdiğime inan Ophelia.
"Eğer dönecek olursan bir gün, kucağında bir canla dahi. Buradayım. Dönecek bir evin var..."
Beklemek, hiç bu kadar zor gelmiyor, kunâla.
Yaralı değilim ama dizlerim acıyor.
"Güldürme beni, can sızım. Sırf çatısı var diye ev mi denir oraya? Nasıl soğuk, nasıl kasvet kokuyor duvarlar, bilmiyorsun hiç.
Evsizim ben.
Alıştırma beni kendine demiştim, beni evsiz bıraktın..."
Merhametinde bile bir acımasızlık vardı hep senin.
Alıştım.
Her şeyine alıştım ama hâlâ bir çocuk gibi küsüyorum beni görmezden gelmene.
Çok konuştum, üzgünüm.
Sadece
Yapma, olur mu?
Babamın dağıttığı yerde dimdik duran boynum, bir senin yanında bükülüveriyor.
"Ne yapılır sana olan sevgimle bilmem.
Belki sigara içilir, belki bir şarap. Bir çiçek büyütürüm derdim adınla, ama içimde zaten büyür bir orman..."
Geçici heves dediğin şey uğruna kaç parmak izi var yanağımda |
Yapma
Ruhuna aşıktım. Ruhu benden uzaklaşmaya başlayınca onu bıraktım. O bedenime aşıktı. Bedenimden daha güzelini bulunca uzaklaştı.
