🍂

Ve hayat ve gerçekler bir kez daha tokat attı.
          Hayat işte öğretiyor, kimseden fazlasını beklememeyi.. Sen verirsin, kendini ortaya koyarsın, ama gün gelr senin ona ihtiyacın olur ama o bu önemsemez bile. Kalp kırılmış mi? İncinmiş mi? Üzülmüş mu? Önemsemez.. Kırılan ve üzülen onun kalbi olmadığı sürece..
          Anla artık.. Anla..

Bu bir son mu? Yoksa bir başlangıç mi?..

Hayat her zaman bizim istediklerimize göre şekil almıyor. Hayat arzu ve düşündüklerimiz üzerine de şekillenmiyor. 
          Düşüncelerimiz ve planlarımız bizim bazı şeyler yaptığımız anlamına gelmiyor, oturduğumuz yerden sadece hayal kurmak, istemek çok bencilce kimi zaman. Evet zor şeyler yaşıyoruz, hepimiz öyle. Tüm zorluklara ve tüm engellere karşı oturduğumuz yerden kalkıp harekete geçmeliyiz. Haya.lerimiz uğruna eli izden gelenin en fazlasını yapmalıyız. Planlar, istekler bizi ele geçirmesin. Biz onlara hükmedelim ve herşey başardıklarımız şeylerin üzerine gelişsin. Çünkü hepimiz sıkıldık ve yorulduk. İsteyip, yapmamaktan.  Ya çalışırsak diyip başaramama korkusundan. Artık harekete geçmeliyiz ve başardıklarımız üzerine konuşmalıyız. Buna bir son vermeliyiz. Bizler bu karaktere sahip değiliz...
          Ayaklanıp,  biz olmalıyız...