Kung may nagmamahal sayo, swerte mo. Nageeffort siya para sayo, ginagawa niya lahat ng gusto mo, mahal ka talaga niya, sinasabihan ka niya na mahal ka niya, at nililigawan ka niya. Ilang years na den, 3 years na. Naisip mo na 'Ito na siguro yung right guy'. Dahil naisip mo yun, naisip mo rin na sagutin na siya. Mga 3 months na den. Dumating yung time na sobrang saya na ninyo, perfect na perfact na. Pero dumating den yung time na para ka nang may ari ng sirang koste. Unti unti nang nawawala nararamdaman mo. Hanggang sa, Sira na yung kotse (wala na yung feeling mo), pero pinipilit mo parin ayusin, umaasa ka na sa maaayos mo, o kaya kinukumbinsi mo sarili mo na maaayos pa (kinukumbinsi mo sarili mo na ganun pa rin nararamdaman mo, na mahal mo parin siya.) Dahil kinukumbinsi mo palagi sarili mo, di mo alam, kinukulong mo na pala siya, hindi mo siya binibigyan ng pagkakataon na magmahal ng iba na mamahalin din siya. Pinatagal mo pa, di mo magawang iwan sya kasi ayaw mo siyang masaktan. Di mo alam, mas nasasaktan at sinasaktan mo sya habang tumatagal. Sa wakas, dumating ang oras na nakakuha ka na ng lakas ng loob para sabihin sakanya. Wala na kayo. Pero paglipas ng panahon, namiss mo sya, sinabe mo sa sarili mo 'mahal ko pala talaga siya, nagsisisi ako'.
haha ang gulo. walang tulog, walang magawa :)
