Vanille

”نمیدونم بزرگترین و بهترین حواس‌پرتی بودنت برای هرچیزی یه نشونه‌ی خوبه یا بد، اما وقتی حتی اسمت رو آوردن هم خوبه... خوابت رو دیدن، شاعرانه ساختنِ لحظه‌هایی که ازت حرف میزنم و غمی که حسرت نداشتنت با خودش داره هم خوبه. شاید درگیر تو شدن اشتباهه، شاید داشتنت قرار نیست به جایی برسه که نیستی و شاید همه‌چیز در همین حد موندن برای همه بهتر باشه. کی میدونه؟ شاید به همون ریز و ریز اومدنت سمت مرکز افکارم، اینجا و ماجراهاش تموم شد و دور شدی از ذهنی که فقط دنبال حواس‌پرتی مخصوص زیباش میگشت. و تو واقعا به‌خصوص و زیبا هستی، چه حواس‌پرتی باشی و چه نه، باقی چیزهایی که بهت فکر میکنم وجود دارن؛ من بودنت رو دوست دارم چون مثل بودن هیجانه، بدون اینکه آرامش رو به پشت درها برونه، بودنت به‌هرحال خوبه...“

جوری که یک روز درمیون برای سراغش نرفتن طاقت میارم: :)))

@SAMSAM_2003 
          ❤️❤️

«…» دوست‌داشتنت رو شیرین میدونم؛ با ذره‌ذره پخش‌شدن شیرینی‌ای که روی زبونم به رقص درمیاد، یاد تو می‌افتم؛ نقطه به نقطه. چیزی که همین لحظه بهش فکر کردم توی ذهنم تکرار میشه. ”با شیرینی روی زبونم یاد تو می‌افتم، با شیرینی روی زبونم یاد تو می‌افتم، با شیرینی زبونم یاد تو می‌افتم...“ تکرار میشه و شرم روی قلبم سایه می‌اندازه. شرم به احساسی که بهت دارم نزدیک میشه و زمزمه میکنه؛ ”بدون اینکه تو رو حتی بوسیده باشمت.“ 
          

” از درون خیلی نزدیک، از بیرون خیلی دور. فاصله‌ام بهش توی خواب و رؤیا به صفر میرسه و توی واقعیت کیلومترها ذهنم دور از ذهنش و آدم‌های اطرافش و دنیاش. نمیدونم چطور شد که اسمش رو آوردن انقدر لذت‌بخش شد و یادآوریش رو کردن انقدر آزاردهنده، حسرت‌بار، پر از دلشکستگی‌های موهوم که پیدا نیست این واقعیت بوده یا چیزی فرای اون؛ فرای واقعیت، مثل هزارتوی مغزی که باهاش فکر میکنم و درّه‌ی توی قلبم که تنها راه برای دیدنشه... “

زمزمه‌ی "کاش اینجا بود، کاش اینجا بود، کاش اینجا بود." 
          ترسِ "کاش نفهمه، کاش متوجه نشه، کاش ندونه."
          تپشِ سینه از فکر اینکه "چی میشد اگه، چی میشد اگه، چی میشد اگه..."
          پشیمونیِ گفتن، نگفتن، متعادل بودن، عجیب‌غریب رفتارکردن، دوست‌داشتن، دوست‌نداشتن، لمس دست‌ها، بغل‌گرفتن و دزدکی نگاه‌کردنش. 
          پر از همه‌ی این‌ها میشم و خالی از یک به یکشون کنارم قدم برمیداری. 
          هیچ کاری برای داشتنت نمیتونم انجام بدم، هیچ کاری... 
          شاید یه روزی میشد، شاید یه روزی؛ درست توی دل رؤیا. 

جوری به نوشتن نیاز دارم که هر نویسنده‌ی دیگه‌ای. جوری در این گوشه از خودم، خودم‌ترم که هر نویسنده‌ی دیگه‌ای. جوری خودم رو ریز ریز در واژه ریخته‌ام که هر نویسنده‌ی عاشق دیگه‌ای. جوری عاشق نوشتنم که هر عاشقِ محتاج به نوشتن دیگه‌ای. :)

من Lean on me عزیزم رو آپ میکنم، شما بیشتر از قبل به My cousin  که عزیزترینمه عشق میدید، ولی دلیل نمیشه خیلی خیلی منتظر دیده شدن چانگجین کوچکم هم نباشم ㅠㅠ

سلام زیبای من:)
          شاید از ژانر کلاسیک و جنایی خوشت بیاد، پس خوشحال میشم یه سری به فیکشنم بندازی...شاید خوشت اومد و خوندیش:)
          کاپل اصلی هیونلیکس، و کاپل فرعی جونگسونگ هست.https://www.wattpad.com/story/370191895?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=share_writing&wp_page=create&wp_uname=skz8atena

‌ ‌  ִֶָسلام دونه برف خوشگل))
          ببخشید که مزاحمت شدم... حس کردم‌انقدر مهربون هستی که به دومین کاری که دارم مینویسم سر بزنی")
          کسی چه میدونه شاید خوشت اومد و خوندیش:))))
          کاپل اصلیش مینسونگه و خوشحال میشم نگاهی بهش بندازی حمایت کنی">
          لطفا به دوستاتم معرفیش کن**
          https://www.wattpad.com/story/333736597?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=Theaurrora&wp_originator=jYrcdi8J%2B8S2RaUX4T3PVf61klj%2B3ZmI%2BjegaV2aGULruzjdhu7pSxYCZxH4dPHC6hVBKz46T1U%2BDLIu8Ej4EvDaVpmUSqGCc%2BAwwAEc1ZgpmMbi%2BXt7DSBnCOCPK4qq