Öncelikle, hala burada mısınız, yoksa benim gibi çoktan eskiyi terk edip burayı unuttunuz mu, bilmiyorum. Belki birinin duyacağı, göreceği olur diye yazmak, aslında daha çok özür dilemek istedim.
Ergenliğimin başında bir şeyler yazmaya çalıştığım bir dönemi hatırlıyorum. O zamanlar sadece birkaç okuyucum ve bir de arkadaşım vardı. Bu platformun bu kadar büyüyüp ardından kapanmış olması, hala beni şaşırtıyor. Kişisel nedenlerimden, uzun bir büyüme süreci ve hayata tutunma çabası içinde, burada yarım bıraktığım hikâyemin bir gün insanlara ulaşabileceği ve onları beklenti içerisine sokabileceği aklıma bile gelmemişti.
Şimdi bir yetişkinim, son dönemde yaşadığım durağanlık ve zihnimdeki boşluklarla zor zamanlar geçiriyorum. Bu da beni yeniden yazmaya yönlendirdi. Şifresini bile zar zor hatırladığım bu platforma girdiğimde, eski kitabımın okunduğunu, hatta yeni bölümü bekleyenlerin olduğunu gördüm. Bu hem üzücü hem de içimde yazmaya ve kelimelerimle yeni insanlara dokunabilme heyecanını yeniden uyandıran bir durum oldu.
İşte bu yüzden yeni bir hikâyeyle karşınızdayım. Umarım yetişkin hayatı yaşayan, ancak belleğinde hâlâ 2015'in bir yaz akşamını taşıyan bu yazarınızı, sizi bu kadar beklettiği için mazur görür ve beni yeniden kabul edersiniz.
Eski okurlarımdan içtenlikle özür diliyor, yeni okurlarıma hoş geldiniz diyorum.
Bu kitap, popülerlik kaygısı taşımıyor, o yüzden kendinizi beğenmek veya etkileşimde bulunmak zorunda hissetmeyin.
Arada halimi hatırlarsanız, mutlu olurum elbette. :)
Sevgiyle, en önemlisi sağlıkla kalın, sevgili okurlarım.
-Joint-stock.
