"Orhan Kemal diyor ya: “Sevmeden yaşamak kuru bir ağaç olmak gibidir.” İşte ben kuruyup kalmamak için seviyorum seni, hem de öylesine saman alevi gibi değil; har vurup sönen bir yangından ziyade, soluğumdan gözyaşıma kadar, her yanıma bulaşmış bir tutkuyla, zevkin en saf hâliyle, bazen bir annenin şefkatiyle, bazen Yaradan’ın merhametinden ilham alarak, ama en çok da yaylım ateşine tutulmuşçasına, her kurşun senmişçesine içten içe közlenerek yanıp tutuşan bir aşkın pençesinden seviyorum seni.
Bazen iki dudağım arasına, bazen bir damla gözyaşıma, bazen minik kalp sızıma, bazen savrulan saçlarıma, ama en çok da sardığım sigaralara saklayarak seviyorum.
Sevgili; aşk senin teninde, seninle güzel."