balık

Ben son zamanlarda her şeyden ümidimi kesmiş, kendimi gülen, oynayan hayattan ayırarak birkaç türlü kitabın arasına atmış bulunuyordum. Sen bu karanlık ömrümün içine bir sevinç ışığı gibi, kurumaya yüz tutan ekinlere can veren bir nisan yağmuru gibi birdenbire geldin. Ben bu kadar bol hayat ve saadet yağmuru altında kendimi unutmuş gibiyim. Şimdi ömrümün bir tek gayesi var: bir gün evvel sana kavuşmak, seni kollarımın arasına almak, güzel, temiz yüzüne saatlerce,
          senelerce hiç doymadan bakmak. Ancak o zaman tam neşeli, senin istediğin gibi neşeli olabileceğim. Senden ayrı, senden uzak bulunurken benden nasıl neşeli şeyler istiyorsun?

Fırtınadan sonra açan güneşe, suskun gecedeki aya benziyordu yüzün, rüzgarın uğultusu dindikten sonraki deniz gibi sakindi yüreğin.

Şane ger kâkülünün bir teline verse zarar Çûb-ı şimşâd biten yerleri sûzân ederim

Gelmeyeceğine ikna olduktan sonra çektiğim acının gün geçtikçe azalmasına bakarak, bazen onun yokluğuna kendimi yavaş yavaş alıştırdığımı zannederdim, ama hiç mi hiç doğru değildi bu.

even though we’re going through it

yaşamak ile yazmak aynı çizgide yürümüyormuş. sesim kesildikçe adımlarım hızlandı. bazı aynalar ile vedalaştık, bazı aynalar ile kucaklaştık. tüm kırık hatıralar süslü bir cenaze törenine dönüştü. artık nefes almakta zorlanmadıkları için yüzümden hiç silinmeyecek bir tebessümüm oldu. kimseye kızgın değilim derken içimde yükselen dalgaların şiddettini reddettiğim için özür dilerim hepinizden ama en çok kendimden. çocukluğum karşımdan hızlı adımlarla yanıma geliyor. şimdi bir sigara içeceğiz.

yoksun.atom bombaları yağmadı başıma.yoksun ölmedim nabzım atıyor hala.yoksun.şarkılar güzelliğinden hiçbir şey kaybetmedi devam ediyor dans.yoksun.yaz bitmedi ne kar ne yağmur ne istanbulda birazcık fırtına.yoksun çocuklar top oynuyor sokakta.yoksun.kuşların kanatları bugün de sapasağlam.gökyüzü kanat izleriyle bezeli tam yanağından öpmelik.yoksun.akşam yemeğinde mis gibi ızgara hellim salata.yoksun kartlar yeniden dağıtılmadı ortadoğuda.yoksun durmadan çalkalanan marmaranın baş belası fay hattı bile kayboldu ortadan.yoksun.saçlarım dökülmedi hiç.mavisi yeşile döndü biraz o kadar da olsun.yoksun.gece aynı gece.gündüz aynı gündüz.akşamüstü gökyüzü hala çok güzel nasılsa.yoksun.çiçek topladım parktan.yoksun salıncak sırası bekledim çocuklarla.yoksun çok su içtim böbreklerimde bayram.yoksun.okullar galiba açılacak.yoksun.neredeyse pandemi tarihe karışacak.yoksun.dişim bile ağrımadı oysa aramızda kalsın, ilk gün öleceğim sanmıştım.
          yoksun caddeler ışıl ışıl.göz kırpıyor durmadan. yokluğun bir vapur seferini ertelemeye bile yetmedi.aklım alıyor bu durumu ama kalbim.
          yoksun.

sen hiç görmedin

dayanamıyorum artık theo, yaşamın ağırlığına daha fazla dayanamıyorum.unutmaya çalışıyorum, daha çok resim yaparak unutmaya çalışıyorum ama olmuyor.kulağımdaki çığlıklara karşı koyamıyorum.kendime zarar vermekten çok korkuyorum. 

senin için doğmuşum