JungLime

İyi ki doğdum ben?

zamanini ayirdigin icin tesekkuler ' '

Ben bu kitabın ağırlığı altına ezildim size ve daha okumayanlara saygılar.
          https://www.wattpad.com/story/317580686

"Ne kadar açıklansa da, bazen yok edilemeyen kırılmalar vardır. Bunlar aynı vücudumuzdaki sıyrıklar gibidir. 
          Her kalbiniz, beyniniz, hatta her hücreniz bunu size hatırlattığında, daha da derinleşen bir kesik. Sıyrık olmaktan uzaklaşır, seni içten içe öldürebilen bir kesiğe dönüşür.
          Bu kırıklık; bir cam parçasından, bir jiletten ve bir bıçaktan daha güçlüdür, daha keskindir.
          Özellikle de, size bir kere bile uğramadan bırakılmanın hayal kırıklığı..
          Ne olursa olsun bir kere bile olsa yanına gelmesini istediğiniz kişinin, sorunlarını kendi çözmek isteyip sizden uzaklaşması...
          İşte bu hepsinden daha da çok yok eder sizi.
          İçinizden yükselip sizi yiyen bir canavar gibi, ve gün sorgulamadan kendinizi bırakmazsınız."
          

Hikayeyi okuma listenize eklediğiniz için teşekkür ederizzz~★
          -sevgi

Birazda bu kitabi abartalim
          https://www.wattpad.com/story/344824709

Biraz da bu kitabın softluğuna ve mükemmelliğine ağlayabilir miyiz?
          
          @baesra 
          https://www.wattpad.com/story/309692193

DOĞUMM GÜNÜNNN KUTLUUU OLSUNNNN ⭐♡♡

22.12.2023
          
          Sevgili yeni yaş günüm,
          Gerçek aşkın bulunduğu, gençliğin en iyi dönemi olduğu söylenen 17 yaşım. Hiçbir zaman bugünü kutlamadım. Okulda arkadaşlarım, öğretmenlerim, kuzenlerim hatta bazen ablam ve abimde kutlardı. Onları görünce imrenerek bakar, kendi doğum günümü hayal ederdim. Sıradan bir gün gibi geçerdi ama. Hemde her zaman. 
          15. yaş günümü kutlamak istediğim zaman, kader odur ki, babaannem hastaladı. Bir gece sonra da vefat etti. Uğursuz olarak anıldım o dönemler. 16. yaşımda teyzem kaza geçirdi, anneannem rahatsızlandı. Birkaç gün sonra da vefat etti. En güzel yaşlarımda uğursuz olarak anılmak nasıl bir his bilmek istemezsiniz. Bazen kulak tıkadım. Bazense öfkelenip etrafa saldırdım. Üzerinden 2 yıl geçilse de hala uğursuz olarak dillendiriliyorum. Bu yaşımdaysa kimseler yok. Ne abi ne abla. Çok uzağımdalar. 
          Hatırlayan toplasanız 5 kişi vardır. Hiçbir zaman iyi çocuk olmadım. İyi kardeş, iyi abla. Hiçbirini beceremedim. Dışarıdan sessiz, sakin, kendi halinde ya da mutlu, sevecen mi görünüyorum bilmiyorum. Ama öyle değil. Soğuk, çatık kaşlı, çabuk öfkelenen, küçük bir şeyi saatlerce düşünen, hoşlanmadığı kişilere selam bile vermeyen, suratsız biriyim. Özür dilerim sevgili çocukluğum. Özür dilerim sevgili gençliğim. Ben her şeye rağmen gülen insanlardan değilim. Düştüğünde kalkıp devam edenlerden de değilim. Ben hayat rüzgarının esipte kırıp yere düşürdüğü bir yaprak. Ne olacağım belli değil. Belki rüzgar gelir götürür, belki birileri gelir; günlüklerinin sayfasında yıllarca saklar...

biblebuild ve sope?