0hyunlll

Of çok konuştum cidden bu panoya girip yazan ya da yazılan şeyleri okuyan arkadaşlar için özür dilerim. Uyuyamadım bu yüzfen içimi buraya dökmek istedim ama biraz uzun oldu her neyse sizlere iyi geceler umarım rahatça uyuyabiliyorsunuzdur

0hyunlll

Geçenlerde ablamla yüz yüze konuşurken doğru düzgün kelimeleri söyleyemediğimden ona bir mektupla içimi dökmek istediğimi ve eğer isterse onunda okumssınj söyledim. Kabul ettide aslında ama şu an o mektupta açıkça öncesinde ne yaptığım hakkında  açık açık konuştuğum için pişmanım. Beni hastalıklı birş olarak görmüyor biliyorum ama ya psikiyatri gibi terapi gibi bir yardım almam gerektipini düşünüyorsa. Aslında korkmuyorum götürebilir ama daha en yakınımın yüzüne karşı açık açık duygularım, hislerim, yaptıklarım hakkında konuşamazken o karşımdaki adama ya da kadına karşı nasjl her şey konusunda açıkça ve rahatöa konuşabilirim. Korktupum şey bu işte.

0hyunlll

Belki sınavımı geçtikten sonra yaz tatili zamanı gğzel bir oh çekebilirim. Ama yine de bu ruh hallerşm hiçbir zaman değişmeyecek ve günden gşne yorulacağımın farkındayım. Keşke annemde farkında olabilse

0hyunlll

Bazen bana iyi gelebilecek, akşımı dağıtabilecek şeyler bile işe yaramıyor ve böyle olunca öylece oturup durmaktan ya da telefona boş boş bakmaktan başka hiçbir şey yapamıyorum. Resim yapmak, müzik dinlemek gibi şeyler benim kaçış yolumken bazı dönemlerde bunlar bile işe yaramaz bir hale geliyorlar. Neden bilmiyorum belki sınavıma birkaç gün kalmasındanfır ya da belki de okuldan dolayı, çevreöden dolayı çok bunaldığımdandır bilemşyorum cidden ama her zaman neresi olursa olsun duygulsrım davranışlarım bir anda değişiyor. Kendimi bipolar gibi hissediyorum... Tabii ki bu ilk defa olmuyor. Hayatımın çok çok mutlu oldupum zamanlarıda oldu, çok üzüldüm veyahut çok bunalım geçirdiğim zamanlarım oldu ama ben birkaö senedir bunların ard arda olmasından cidden yorulmuş durumdayım. Bir gün çok çok mutşuyum ertesi gün bakıldığında o mutlu davranışlar sergileyen kişiye kıyasla çokçs mutsuz, yorgun görünen biri var. Keşke bu sadece kısa süreli bir şey olsaydı çünkü yıllar boyunca her zaman böyle olması artık cidden yoruyor.

0hyunlll

Nasıl başlasam bilemedim ama birazda olsun içimi dökebilmek istiyorum. Tabii ne kadat eskide kalmış konularda olsa bunlar hala benim modumu düşüren konular. Ve ne kadar çok sevdiğime, not defterime veya günlüğüme içimi döksemde yine de bir şekilde düşünüp düşürüyorum modumu. Ama cidden istemsiz bir şekilde düşünüyorum her zaman. En ufak şeye alınıyorum ve üzülüyorum. Üzülüncede her şeyi düşünmeye başlıyorum kötü olabilecek her şeyi. Ve ister istemez düşünmeye başlayınca modum yerine gelene kadar asla bu dğşüncelerim susmuyor. Tıpkı bir döngüye giriyormuş gibi. Cidden hoş değil.