@jupitteer_
Selaam rahatsız ettiğim için üzgünüm. Bu ilk kitabım. Konusu, smut, dark romance ve enemies to lovers. Bana bir şans vere bilir misiniz?<3
https://www.wattpad.com/story/387888007?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=share_writing&wp_page=create&wp_uname=_AR7N_
On yıl önce gördüğüm, korkup da bakamadığım saçları dökülmüş hâli; bir. Beş yıl önce hastaneye uğurladığım hâli, iki. Az önce aldığım bir mesaj, üç mü olacak? Yalvarırım olmasın artık.
Karşında bir insan olsa bağırırsın, hakaret edersin, ne bileyim, yumruk sallarsın belki bir tane. Ama karşındaki hastalık olunca ve hayatın boyunca karşına çıkınca bu lanet, elin kolun bağlanıyor. Her seferinde keşke ben olsaydım diye dua ediyorsun, sonra kendi sağlıklı hâlinin kıymetini bilmemenin huzursuzluğunu çekiyorsun. Bir yandan da diyorsun ki, hep sevdiklerimi alıyor benden bu lanet, beni neden almıyor?
Mart Dokuzu'nun ilk, Kanlı Ay'ın son bölümünü yayımlayalı üç yıl olmuş... Şu wattpad açılsa da aralarına bir tane daha mı eklesek?
Sınav senem olduğu için kitap okuyamıyorum ancak tam da şu anda kalbimi parçalayacak bir şeyler okumaya ihtiyacım olduğunu hissettim. Sonra düşündüm, ne okuyabilirim diye. Aklıma hiçbir şey gelmedi, yazmak dışında. Çünkü en mutlu anlarımı bile kurguyla harmanlarken yüreğim akıyor benim.
Biraz önce aklıma birkaç sene önce tanık olduğum bir olay geldi. Aniden çok öfkelendim ve insanlığa karşı inanılmaz bir nefret duydum. Hemen ardından şahit olduğum hadiseyi Mart Dokuzu'nda yazdığımı, Boran'ın yaşanılan kötü durumu iyileştirdiğini hatırladım. Öyle olunca nefretim sessizleşti, gözlerim doldu sadece.
Yetersizlik hissi.
K vote ve gt
"Sen o gün benim elimi bir kez tuttun, sonra da pandemi zamanı bıraktın işte."
Bir gece vakti ağlayarak yazdığı yazı gazetede yayımlanınca bu sefer de mutluluktan ağlıyor insan, birileri artık beni duyabilecek diye.