"Yaş 15, yolun çeyreği eder;
kitap gibi ortasindayiz kütüphanenin."
insanların çoğunlukla önyargılı davrandığı ama normalde "normal" olan ben, benim işte.
Kitap-Müzik-Kahve üçlüsüne hasta olan ben.
Müziğin ayrı bir değeri vardır bende. Kitabın ayrı. Kitap düsüncelerimden arındırır beni, müzik güçlendirir, kahve ise mutlu olmamı sağlar.
Birde çikolata var tabi. Çikolata en büyük mutluluğumdur. Bilmiyorum. Çikolataya karşı ayrı bir sevgim var.
Ama en çok torunlarıma acıyorum ben. Kakao ağaçları bitiyor!
Açıkcası yıllardır böyle avundum ben. Böyle de devam eder zaten herhalde.
Yazarken ya da okurken En çok inandığım şey ise yazarın kitabının içine kendisinden bir şeyler katmasıdır. Aşkından, acısından, hayallerinden...
Ben de kattım. Çunkü içimi nereye dökeceğimi bilmiyordum. Çünkü duygulari yazmak kolaydır
