Hallo allemaal
Ik weet dat ik al maanden niet meer aan mijn verhaal heb verder geschreven.
Maar ik wil weer terug beginnen schrijven, alleen aan een nieuw verhaal.
Mijn huidige verhaal "Uiterlijk is niet alles" heb ik zelf gelukkig nog niet meegemaakt en ik haal ook bepaalde scènes uit series, maar dit maakt het wel lastig om echt iets te kunnen meegeven qua boodschap als ik zelf zoiets niet heb meegemaakt.
Mijn nieuwe verhaal gaat wel over mijzelf gaan. Over dagelijkse dingen die ik meemaak als meisje met een fysieke beperking. Er is zoveel onbegrip en mijn school blijft zo smerige dingen flikken. De leerkrachten gehoorzamen de directie en grijpen amper in. En mijn ondersteuners die mij tijdens de les techniek ging helpen wegens mijn motorisch laag niveau, willen het ook niet meer doen en alle aandacht gaat nu naar iemand die niet eens half zo hard werkt en doorzet als mij. Gewoon omdat ik goeie punten haal denken ze dat ik alles perfect kan.
Ik ben deze week al 3x huilend thuisgekomen, omdat ik het beu ben dat niemand het voor mij opneemt en mijn beperking serieus neemt. Met mijn nieuw verhaal wil ik dit probleem aankaarten en hoop ik om jullie te doen beseffen wat voor een hel het soms is voor mensen met een beperking. Wetende dat mijn beperking nog licht is, besef dan hoe het is voor mensen met een echt zware beperking. Hopelijk heb ik ooit zoveel reads dat ik als ik afstudeer het in de directeur zijn gezicht kan wrijven voor alles wat hij mij heeft aangedaan en ook zowat elke school die mij niet wil.
Of ik aan mijn huidig boek verder schrijf, weet ik nog niet heel goed.
Maar dit knaagt al zo lang aan mij, dat ik mijn nieuwe gewoon moet delen.
Dus stay tuned! En ik zal ook zeggen welke scènes ik helaas echt heb meegemaakt.
