Sevgili arkadaşlar ;
Herşey çok kısa gelir bize. Zaman çabuk geçer. Çabuk yaşlanırız. Ama elimizden ne gelir ki. Zamana dur diyemezsiniz. Açık musluktan suyu 'dur' dediğimizde duramaz . Zaman'da böyledir. Zamana ne kadar 'dur' desen durmaz. Just A Dream, ilk hikâyemi yazarken acemilik konusunda en baş raftaydım. Gün geçtikçe tahtadan yapılmış raflarımı kırdım. Kendimi daha çok geliştirdim. Şöyle bir tuhaflık var ki sanki içimdeki ses devam edemeyeceğimi söylüyor. Her söylediğinde içimdeki buzlar daha da buzlanıyor hayata ve bu beni çok üzüyor. Kendimi yeni hikâyelere, yeni kurgulara adıyarak içimdeki buzları eritebilirim. Mesela Güzel Kızlar, yazdığım hikâye gibi. Ama aklım sizin karışmış kulaklıklarınız gibi. Siz ancak bana yardım edebilirsiniz. Sizce Just A Dream'a devam ediyim mi? Yoksa başka kurgulara kendimi yorayım mı? Bana bu sorum için cevabıyla birlikte yorum\mesaj attın. Bana çok yardımcı olacaksınız. Hikâyeyi okuyan sevgili arkadaşlarım, hikâyeyi devam edip edemeyeceğimi sizlere haber veririm. Sağlıcakla kalın. ^^