Seni ilk defa sevdiğimde bahar ayına yeni giriyorduk. Yağmur yağıyor, rüzgar esiyor , ağaçlar yeni yeni çiçek açmaya başlıyordu. Etrafta bir coşku bir heyecan hâkimdi. Havadaki toprak kokusu içten içe insanı rahatlatıyor, uykusunu getiriyordu. Sense.. bir salıncağa oturmuş etrafı seyrediyordun. O an gördüm seni. Beni mahveden gözlerini, rüya gibi sesini, bembeyaz tenini, ince fakat dolgun dudaklarını. Ama sen ne benim gözlerimi,sesimi,tenimi ne de dudaklarımı gördün. Aydın sen, ben ise milyonlarca yıldızlardan biri sen geceyi aydınlatıyordun, dikkat çekiyordun, parlıyordun. Ben ise herkesin sıradan olarak gördüğü bir yıldızdım. Aramızda kilometreler vardı fakat sevmiştim işte seni. Yıldız'ın Ay'a olan aşkı derlerdi bana çünkü imkansız aşktı bizimkisi. Ne demişler sevmek imkansızlık içerirdi. Bense imkansız olduğunu bile bile sevmiştim seni