bengüsu

demek okuyup üzülüyordun vay amk içim parçalanarak yazıyordum onları sense sevgilinin koynunda üzüntünü yaşıyordun oıcnıjejıenclmşjnjşjqe

düşünmek istemiyorum

kırgınlıklarımın kesikleri kor ateşe veriyor göğsümü ve ben her geçen gün kalbimin biraz daha taşlaştığını, çizildiğini hissediyorum.

artık hiçbir zaman biriyle gerçekten duygusal anlamda bir şey yaşayacağımı düşünmüyorum çoğu zaman. hiçbir zaman şiirler yazılan bir kadın da olmadım. son bir kaç senedir sevilmek için tırnağı kırılıp ağlayan insanlardan olmak gerek sanırım diye düşünüyorum. hayat ne kadar güçlü olup ne kadar kendine göre yanlışlara baş kaldırırsan senden insanları ve duyguları o kadar uzaklaştırıyormuş gibi. kaldırımda oturup ağlamadan içini içine sığdıran kadınlarız, sevilmek için illa birinin karşısında her şeyimizle kopmamız mı gerekiyor? ben kendimden koptuktan sonra sevilmek ne sikime yarayacak peki? bu konu hakkında o kadar iğrenç yorumlar duydum ki. kınayıp ilerdeki fikirlerime almak istemiyorum. zaten siktir edin ağzım da çok bozuktur benim.

https://imgyukle.com/i/y9LjTo

"bu arada merkür retrosu bitti artık. herkes herkese sevdiğini söylesin, ben hariç. ben aşktan nefret ediyorum ve sevgiden tiksiniyorum. hepinizi kucaklıyor ama öpmüyorum."

her sıkıntımda dönüp sana ağladığımı bilmiyorsun. seni özlediğimi hissetmiyorum ama seni çok arıyorum. ben böyle şeyleri pek hissetmiyorum ki zaten. 
          bazı şeylerin üstesinden hiç gelemeyecekmişim gibi hissediyorum. uzun süredir yazını okumadığımı da fark ettim. belki de biraz mola verip, ki daha ne kadar fazla verebilirim bilmiyorum, yazınla kendime gelip yeniden iş başına koyulurum. eski bir arkadaşımın sarhoş olduğunu yazışından anlardım. o da her seferinde sarhoş olmadığını sadece başının tıkırdan dönmesi yüzünden harflere tam basamadığını söylerdi. ne zaman gözüm yaşlı baksam klavyeye onu hatırlıyorum. hep mi bilmiyorum ama şuan hatırladım. neyse konum sensin. avuçlarıma kına yaktım bu arada. bak gene devrik cümle. lütfen iyi olup gelir misin artık? bu arada kırıldığım şey habersiz gitmen değil gitmeden önce yazdıklarındı. ama sorun değil, sinirke yazdığını söyledin. ama ben neden her kötü bir şey olduğunda bunu insanlara yansıtmamayı başarıyorum. ama ömere yansıtıyorum sanırım. kötüyüm. hep iyi olduğumu söylersin. ama ben hiç iyi hissetmiyorum. sonuncu konuşmamızdan sonra da demezsin artık sanırım. kırılınca keskinleşiyorum işte, tanık oldun. 
          son zamanlarda yediğim haltları bilsen ne dersin bilmiyorum. engelliyebilecek kadar sinirleneceğim kesin ama engellemezsin.

ne masalın ne de gerçeğin olacağım, hayır yok benden

'iyileşmesine yardım ettiğim her kadınla biraz daha kapandı yaram.'

ne biliyim çok düşünürüm ben. gerçekten nasıl birine kalbimi ve ruhumu bağlayabileceğimi de düşünüyorum şimdi. çok acayip ve saçma geliyor bana kelimeler çoğu zaman. yazılara boş boş bakıyorum. çünkü hayatıma asıl anlamın yazıda olmadığını gösteren kişiler girdi inkar edemem. kim nasıl inandırır bilemem beni, bir de ben inanmak ister miyim bilemem. biraz fazla farklı ve olmaz geliyor. Ama Allah olmaz denileni de nasip edermiş hani. bilmiyorum. açıkçası merak etmiyorum. eskiden çok hayal kurardım sevdiğim kişinin olduğunu ve onunla olan anlarımı. ama artık kalbim körelmiş gibi hissediyorum bazen. insanlardan hoşlanmaktan öteye geçemeyecekmişim gibi hissediyorum. buna sebep olan az şey yok biliyorum, zor biri olduğumu da biliyorum. ama artık pek bir duyguyuda merak etmiyorum. sadece insanlara muhtaç olmak istemiyorum. bir sevgiye, bir paraya, bir ilgiye. Allah ım umarım güzel şeyler olur.