.

Kitapdelisiyim olan? 

Yok dur. 

Ben miyim? 

öyle aşık bir kadınım ki, dudaklarımın parçalanmasını bile umursamadan kalbinin kırıklarını öpmekten kaçınmadım. 

artık, hiç olmayacak hayaller kurmuyorum. çiçekleri izlemiyorum. 

inanmak istedim, aşk ve güzelliğe. oysa ben şimdi bunlardan çok uzağım. gözlerimden okunmaz artık hüznüm. siz, içimdeki mutlu kız çocugunu, çoktan boğdunuz. 

gözlerinizdeki acımasızlığı gördü ve çırpınmayı bıraktı. bilemezsiniz siz. sahi siz, hiçbir şeyi bilemezsiniz. ben, katilimi sevdim, ölümüm kaçınılmazdı. 

yüzünüzü mosmor eden koca bir yalnızlığınız var, ama göremiyorsunuz. burnunuzun ucundayken doğru olanı. 

dilinize hep aynı pelesenk olmuş kelimeler. kaç kitap okudunuz bayım? kaç güzel cümle çıkar ağzınızdan? kaç defa anlamaya çalıştınız kendinizi? 

sanıyorsunuz ki dünya sizin etrafınızda dönüyor, ama sadece sanıyorsunuz bayım. yaşıyorsunuz ama yaşattığınız kaç umut kaldı elinizde? 

bana kalpsiz diyorlar, seni hiç tanımadılar. 

senin bu ellerin diyorum, apansız bir yaz iklimi ve odadan odaya iyi geceler müziği. hayatın hüznü bir vedaysa eğer, senin ellerin derman yerine frida. 

cıvıl cıvıl günlerin rüyası giriyor uykumuza. saçlarınla konuşuyoruz, biraz gül kokuyor. ama daha çok kül, durmadan... 

neye dokunsak, orası çamurlu gece. nereye baksak, oradan bir rüzgâr geliyor yüzümüze. çürümek de böyle bir şey frida. eşyalar yalnızlaşır, kapanır kapılar ve tavan batar tenimize. 

neden ben buyum, neden ben ne olursam olayım hiçten bir adım öteye yok yolum? 

ben senin yüzünden kendimle savaştım. etimden sıyrılanım artık ne olur bana bak. benim döküldüğüm şu kaldırıma bak. neden. 

akanım. sana bi kez dokunamayan, sana bi kez bakamayan, bunları zaten istemeyen bi hakkı da olmayan ama her defasında sana koşanım. 

kurşunların ağır, kurşunların kanlı, kurşunların katil. benim katilim. her noksanımda, iki şakağımın arasında derin kasvetim.

insanın kendisiyle mesafesi, dünyanın geri kalanıyla arasındaki mesafeden daha büyükmüş. 

bir daha asla unutmayacaktım bana miras kalan bu acıları. 

ama sorun değildi, ben yutardım o kesikleri. çünkü artık geriye evden kalan yıkık bir harabeydi. iyileşicektim, ve bir daha asla bir evimin olmayacağını anlayacaktım. 

kırılmıştı pencereleri, kırık olsa da almıştı içeri ve ben fark edememiştim o günün gecesini. kırık camları sırtımı kesik kesik etmişti.