3. ay
sensiz 3. ayım.
Güneşim doğmayalı 3. ayım.
Nefes alamadığımdan beri 100 gün geçmiş nerdeyse.
Günler, haftalar, aylar yada yıllar geçse bu kalbimdeki acı asla geçmiycek.
Saçımı bozmana sinir oluyodum ama yine gel saçımı boz söz tek kelime etmiycem.
Kabullenemiyorum gidişini hala.
Neden yaptın bunu hala aklım almıyo.
Niye bizi yarım bıraktın?
O gün yüzüne son kez baktığını bilmiyodum, son kez öptüğümü, son kez kokunu içime çektiğimi
bilmiyodum.
Keşke böyle olmasaydı, keşke o gittiğin sabah hiç yaşanmasaydı.
Keşkelere bir işe yaramaz ama o keşkelerin gerçek olmasını çok isterdim.
Sana çok kırgınım kaan, niye benim ne hale gelebileceğimi düşünmeden gittin?
Hani tek damla göz yaşıma kurban olurdun? O yaşlarımın sebebi oldun kaan.
Senden nefret bile edemiyorum. Keşke şuan hala izmirde nefes alıyo olsaydın. Daha çok geçtin, küçücüktün daha.
Sonu böyle olmamalıydı, bizim sonumuz olmamalıydı.
Sonzu olsaydık keşke.
Umarım en yakın zamanda yanına gelirim.
İyi geceler çaycım❤️