✩

00:00

Az önce aklıma şu geldi, hani insanların hiç geçmez sandığı acılar olur ya, sonra zamanla o acı kabuk bağlar ve iyileşir bu fiziksel acıda da aynı şekildedir. Bir bakmışsın günler geçmiş üstünden ve unutmuşsun acı çektiğini. Çekilen acılar unutulur. Ama bazı insanlar vardır ki, unutmamak için o acıyı kağıda dökerler. Ben dahil. Şöyle bir geçmişe bakıyorum, hayatıma kimler gelmiş kimler geçmiş. Bir zamanlar onsuz nasıl yapacağım diye düşündüğüm kişi şu an hayatımda yok ve eskisi gibi onu düşünmüyorum. Çünkü onsuz da hayat devam ediyormuş. Yapılabiliyormuş yani. Bir örnek daha vereyim, söylenen sözler vardır böyle kalp kıranlardan ve asla affedilemeyecek olanlardan, bilirsin belki. Fark ettim ki, ben o sözleri içime gömmüşüm artık beni yaralayamaz. Unutmadım ama yaşatmıyorum da. Böyle olması gerekmez mi? Acı, mutluluğun içinde gizli.

“gözleriniz çok ses çıkarıyor albayım”

Sürekli senden giden biri seni sevmez
          sadece bir limanı olarak görür seni
          Çünkü bilir yolunu kaybettiğinde nereye döneceğini
          Bu yüzdendir tereddüt etmeden onca gitmeleri
          
          -siz ne birinin limanı ne de ay ışığı olun
          Bırakın giden gittiği denizlerde kaybolsun
           #senibendenduy

Yok olmak anıdır şimdi :) 

"-Susalım mı Olric?
          -Konuşsanız ne değişecek Efendim?
          -Hiç birşey Olric..
          -Susalım bir kez daha Efendim..
          -Cam kırıkları gibidir bazen kelimeler Olric!
          Sussan acıtır,konuşsan kanatır..
          Susalım bir kez daha Olric.."

Herkes kendi yarasını koruma derdinde :) 

Nefret ediyorum kendimden o kadar çok kızıyorum ki kendime... Hiçbir şeyi hak etmediğimi biliyorum ama bırakın da acı çekeyim. Bir bunun için izin almadığım kalmıştı, hoş artık umrumda değil. Hem kendimden hem insanlardan nefret ediyorum. Allah belamı verse de bir daha sevmek zorunda kalmasam. 

“hiçbir yara tamamen iyileşmez, 
          ya deride ya da ruhta daima varlığını anımsatan bir iz kalır”

30.03.2024 benim güncemden,