Yağmur ve Beste adında iki şirin (!) kızız. Resim çizmeye, müzik aleti çalmaya, düş kapanlarına, defterlere, boyalara, müziğe, mavinin her tonuna,kitaplara ve daha birçok şeye BAYILIYORUZ!   Sevgilimiz filan yok, sınıfta rahat kalabilmek için erkekleri halay çekerek kaçırıyoruz filan... Asla popüler olmak gibi bir takıntımız olmadı, halimizden yeterince memnunuz. Kavgalarımız da uzun sürmüyor bizim. Ortalama bir ders sürer yani. Astral seyahat deneyen ama korkudan yapamayan cici kızlarız... Kitaplarımızla bizi çok daha iyi tanıyacaksınız zaten. Bu ortak kısmı uzatmayalım bizce.
YAĞMUR: Çok fazla saçmalıyorum. Bazen Beste annesiymiş gibi hissetmeme neden oluyor. Mesela onun vıdı vıdılarını çekiyorum, dolapta iki saat bir şey arıyor, ben gelince şıp diye buluyorum filan... Büyük ihtimalle yazdığım şeyleri inkar edecek çoğunlukla. Biraz fazla özgüvenli bana göre. Yani ben ona kendini beğenmiş filan diyorum. O hayvanları severken bende durum pek öyle değil. Bir kelebek çiziyorum, ben bile cinsini bilmezken o hemen söylüyor. Yalan söylemiyorum derken bile yalan söyleyen kızlarız biz. Bir de, belki söylemez ama eli biraz (!) ağır. Bu arada gitar çalıyorum ve sanırım yakında piyano çalmaya başlayacağım. Ve tiyatroya bayılıyorum!
BESTE : Ormanda dolaşıp bitki örnekleri toplamak en büyük hobim. Buradan anlayacağınız gibi asosyal bir yapım var. Kolay arkadaş edinemem. Kibirli olduğum söylenir. Ama bence alçak gönüllülük gerçeğin önüne geçer ve özgüvenini azaltırsa kötü bir şeydir. Ben kibirli değil, sadece gerçekçiyim. Yedi yıldır keman ve bir yıldır da piyano çalıyorum. Müzik, resimden sonraki en büyük tutkum. Biraz dağınık bir kızım. Eşyalarımı genelde başkaları bulur. Çabuk sinirlenir, sinirlenince çekilmez olurum. La Copo Bruno ' nun en büyük hayranıyım. Canım sıkıldıkça kağıttan kuşlar yapıp odamın tavanına asarım. Topuzuma fırçalarımı ve çizim kalemlerimi sokuştururum. Böylece ihtiyacım olduğunda elimin altında olur.( daha doğrusu kafamın üstünde...