haneul aka cloud

senden önce senden,
          sonra 

söylesem ah söyleyebilsem derdimi
          mehtap bir gecede açabilsem sana kalbimi
          göreceksin seninle dolu
          desem, diyebilsem ki seviyorum seni
          çılgınca aşığım sana 
          ama demem, diyemem
          çünkü aramızda dağlar, denizler
          ve benim o kahrolası gururum var
          bu böyle sürüp gidecek
          sen, seni sevdiğimi bilmeyecek, öğrenmeyeceksin
          ben her gece yıldızlara seni sevdiğimi söyleyeceğim
          sana asla...
          çünkü aramızda dağlar denizler
          ve benim o kahrolası gururum var

Beni de kırdılar içimde kırdılar 
          Karanlık camlardan sular akıyordu 
          Şimşekli bir boşlukta saat vurdu 
          Beni de kırdılar belki yalnızdılar 
          Belki onların da çocukluğu yoktu 
          Bütün şarkılara kapalıydılar 
          Bir genç kız değmemişti saçlarına. 
          
          Beni de kırdılar ben artık küsüm 
          Yağmurları yağmıyor ağaçlarıma 
          Sularından içmiyorum susadım ama 
          Beni de kırdılar soğuk bir ölüm 
          Çevik bir bıçak gibi çakıldı aklıma 
          Oysa bir şarkıyım yeniden doğan günüm 
          Bütün şarkılara kapalıydılar.

elimden gelen bu ben iki kişiyim
          çoğalmak neyse ne azalmak zor
          birisi seni her an bırakıp gittiğim
          öbürü kan gibi tutulmuş seviyor
          ağzındaki acı alnındaki çizgiyim
          gözlerine kirli bir bulut getirdim
          hiçbir sevinç aydınlığı onu silemiyor
          
          elimden gelen bu ben iki kişiyim
          birisi kapadığın kapılardan gitmiyor
          yağmur yağmaksa o güneş açmaksa o
          bir yerin üşüse onun sıcaklığı
          öbürü en içten çağrını işitmiyor
          hüneri ne dersen duygu kaçakçılığı
          alıp tutmaksa o basıp gitmekse o
          bakışları kıyısız bir deniz uzaklığı
          
          elimden gelen bu ben iki kişiyim
          ikisi birbirinden çıkmaya uğraşıyor
          bilmem ki hangisinden nasıl vazgeçeyim
          birisi yeni baştan serüvene başlamış
          öbürü silahında son mermiyi yakıyor
          çoğalmak neyse ne azalmak zor.

‪11 dakika uzaktayım ve seni tüm gün özledim‬ 
          ‪11 dakika uzaktayım, o zaman neden burada değilsin?‬ 
          ‪Seni aramayı özledim sanırım‬ 
          ‪Kafamdaki bu düşünceleri düşünüyorum işte‬ 
          ‪Aşktan bahsediyoruz ama işaretleri bile okuyamıyorum daha‬ 
          ‪Biraz daha zaman için ruhumu satardım‬ 
          ‪Yerdesin, ellerin başının üzerinde‬ 
          ‪Üzgünüm ve canım sıkkın‬ 
          ‪Tek istediğim, başını göğsüme koyman‬ 
          ‪Ayaklarına dokunmak…‬ 
          ‪11 dakika uzaktayım ‬ 
          ‪Neye ihtiyacın var söyle bana‬ 
          ‪Seni, olduğundan daha iyi hale getirebilirim‬ 
          ‪Gel ve yerdeki güllerin üzerine yat‬ 
          ‪Her pazar, sıkılma‬ 
          ‪Donmak istiyorum‬ 
          ‪Sana, olduğundan fazlasını verebilirim‬
          ‪Tek başına durduğunu görüyorum şu an‬ 
          ‪Dünyanın taşa döneceğini hiç düşünmemiştim‬ 
          ‪Aptal de bana, üzgün de‬ 
          ‪Sen sahip olduğum en iyi şeysin‬ 
          ‪Sen sahip olduğum en kötü şeysin‬ 
          ‪Ve aklımı karıştırmaya devam ediyor

Sen beni öpersen belki de ben Fransız olurum 
          Şehre inerim bir sinema yağmura çalar 
          Otomobil icad olunur, Zarifoğlu ölür 
          Dünyadaki tüm zenciler kırk yaşından büyüktür. 
          -Senegalliler dahil değil 
          Sen beni öpersen belki de bulvarlar iltihablanır 
          Çağdaş coğrafyalarda üretir cesetlerini siyaset bilimi 
          O vakit bir sufiyi darplarla gebertebilirsin 
          Hayat bir yanıyla güzeldir canım, sen de güzelsin 
          -Yoksa seni rahatsız mı ettim? 
          Sen beni öpersen belki de aşkımız pratik karşılık bulur 
          Ne ikna edici bir intihar girişimidir şimdi göz göze gelmek 
          Elbette ata binmek gibidir seni sevmek sevgilim 
          Elbette gayet rasyoneldir attan atlamak
          -Freud diye bir şey yoktur. 
          Sen beni öpersen belki de ben gangsterleşirim 
          Belki de şair olurum seni de aldırırım yanıma 
          Bilesin; göğsümde hangi yöne açmış tek gülsün 
          Yani ya bu eller öpülür, ya sen öldürülürsün.

İyi değiliz gözlük bak durmadan 
          kırmaya çalışıyorlar bizi hiç iyi 
          değiliz iki gözüm, bende can, sende cam 
          bırakmadılar, daha kırılacak ne varsa bizde, 
          gözlüğü olmayanlar çok mu acımasız oluyor 
          ne, çekip alıyorlar seni gözümden, öyle 
          çok eziliyoruz ki gözlük, sen bensiz kırık, 
          ben sensiz karanlık, nerde insanlık 
          bizi bu kadar kırmasalar, di’ mi cam 
          dostum, onlara da birer gözlük alırdık! 
          Ne güzel gözümün önünde olman yine, 
          sensiz ne gülüşün tadı var ne de bakışın 
          sen olmayınca kötülük daha kötü görünüyor 
          gözüme, yumruklar daha zalim, sözler daha 
          sert iniyor yüreğime, sensiz bu dünya 
          bomboş görünüyor gözüme, sana gözüm 
          gibi bakacağım, artık senden başkasını görecek 
          gözüm yok, bizi görmeyenlere 
          söyleyecek sözüm yok, bizi çok kırdılar gözlük, 
          bizi tuzlabuz, bizi unufak, bizi camçerçeve 
          kırdılar da bakmadılar bir kez olsun cangözüyle, 
          şimdi hem cana, hem cama göz diktiler, 
          hem gözden düştük hem sözden, bir daha 
          kırılamayız gözlük, sonumuz olur kırılmak bir daha, 
          parçamızı bulamazlar ikimizin de! Ah ne bakacak 
          göz, ne görecek gönül bırakmadılar bize, 
          bir güzellik kalsaydı, iki ne dört gözümüzle 
          titrerdik üstüne, candan içeri olan camdan içeri 
          derdik demesine de, öyle bakımsız, bakışsız 
          bıraktılar ki gözümüzü, gönlümüzü, ne can 
          hevese geldi, ne göresi geldi camın, 
          biz birbirimize iyi bakalım gözlüğüm, canım, 
          belki onlar da iyi bakarlar kendilerine, 
          gözlüğüm, iki gözüm, kemiğim, bu sözlerimle 
          umarım kırmamışımdır seni, zira çok incesin 
          kırılırsın, kırılır arkadaşlığın camdan kalbi de!

Seni düşünürken 
          Bir çakıl taşı ısınır içimde 
          Bir kuş gelir yüreğimin ucuna konar 
          Bir gelincik açılır ansızın 
          Bir gelincik sinsi sinsi kanar
          
          
          Seni düşünürken 
          Bir erik ağacı tepeden tırnağa donanır 
          Deliler gibi dönmeğe başlar 
          Döndükçe yumak yumak çözülür 
          Çözüldükçe ufalır küçülür 
          Çekirdeği henüz süt bağlamış 
          Masmavi bir erik kesilir ağzımda 
          Dokundukça yanar dudaklarım
          
          Seni düşünürken 
          Bir çakıl taşı ısınır içimde.
          
          

kurtulamadığım bir imge misin,
          duraksadığım bir dize
          bir şiirde mi tutuklu kaldım ya da yüreğinde
          
          az mı tanış öldürdüm
          ulaşmak için sana
          bunca ayinden sonra
          kurban mıyım cellat mı
          
          senin içindi bunca yakarış
          izlerken seni
          gölgem gölgene karışmış
          çoğalan sen misin kayboldukça ben
          
          günlerce gözbebeklerim
          ayna tuttu sana
          yanılıp yakana bakışımı taktığında
          belge miyim varoluşuna
          
          ve bir hüznün yankısıysa eğer şiir
          sana yaklaştıkça şiire yaklaşıyorum demektir
          
          

          sen git
          ben bir isyanın eteğinde saklayacağım gözyaşlarını 
          devrilmiş cümleler anlatacak sana hasretimi mektuplarımda
          kırık dökük hatıralarla süsleyeceğim yatağımı 
          damla damla akarken gün geceye
          bir yudum suda eritip saflığını ilaç yapacağım yaralarıma
          kanayan yanlarımın üzerine sıcaklığını örteceğim
          
          sen git
          biliyorsun
          gelmesen de
          bekleyeceğim