@kalamadinbenle
Bir çay içer misin, yoksa kahve mi
Kibritim yok, demek cigaraya başladın
Ellerin de titriyor, bir şeyin mi var
Böyle bir kız değildin sen eskiden
Sana ne yaptılar, sana ne yaptılar?
Kirpiklerin ıslanıyor durup dururken
O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi
Çok değişmişsin birden tanıyamadım.
gözlerin gözlerime değince
felâketim olurdu ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım
çöp gibi bir oğlan ipince
hayırsızın biriydi fikrimce
ne vakit karşımda görsem
öldüreceğimden korkardım
felâketim olurdu ağlardım
Elbette seni inciteceğim. Elbette sen de beni inciteceksin. Elbette birbirimizi inciteceğiz. Varoluşun koşulu da budur. Bahar olmak, kışı göze almaktır. Var olmak da yok almayı göze almaktır.
Ağlasam duyar mısınız?
Sesimi mısralarımda
Doknabilir misiniz?
Ellerinizle göz yaşlarıma
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, fikrim;
Anlatamıyorum.
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.
Dünyada sevilmiş ve seveni nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Bir çok gidenin her biri memmnun ki yerinden,
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.
Gecenin ortasında ne işin var
yıldızlara dokunma yanarsın
bak birazdan ay da batacak
karanlık bulaşmasun ellerine
tersine döner yolunu bulamazsın
İnsan insanı kendisi tamamlar
içinde başka dışında başkasın
eksikliğin fazlana elbet bulaşacak
öbürü sığacak bunun derisine
yoksa sabaha sağ çıkamazsın
Sevmek insanın yüreği kadar
küçükse büyüğünü taşıyamazsın
yalnızlığı da dene oldu olacak
nasıl yankılanır derinden derine
iyi mi kötü mü çıkaramazsın.
İçi dışı uzay tozu yansımalar
sahi mi yalan mı anlayamazsın
bir rüya gemisi iskele sancak
dokunup geçiyor hayallerine
ağlayasın gelir ağlayamazsın
İnsanlar gider, anılar kalır
Bazen bir kolye, bazense bir fotoğraf
Canımızı acıtan şeylerle vedalaşmamız gerekir
Çünkü bazen vedalaşmaya kıyamadıklarımız
Sarılmayacak kadar uzakta olabilirler.
Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar
Ne de şeytan, bir günahı
Seni beklediğim kadar.
Geçti, istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni,
Gelme, artık neye yarar?..
Sen yoksun
Boşuna yağıyor yağmur
Birlikte ıslanmayacağız ki
Beni güzel hatırla!
bunlar son satırlar..
Farz et ki, bir rüzgardım,
esip geçtim hayatından
yada bir yağmur sel
oldum sokağında
sonra toprak çekti suyu..
Kaybolup gittim, belki de
bir rüya idim senin için.
Uyandın ve ben bittim.
Beni güzel hatırla!
sayfalarca mektup bıraktım sana.
şiirler yazım her gece,
çoğunu okutmadım.
Sakladım günahını,
sevabını içimde
sessizce gittim...
Beni güzel hatırla!
Çünkü; sevdim seni ben,
herşeyini..
Sana sırdaş oldum, dost oldum,
koynumda ağladın.
Yüzüne vurmadım hiçbir eksikliğini,
beni üzdün, kınamadım.
Alışıktım vefasızlığa,
el oldun aldırmadım.