Beni hâtırlayan var mıdır bilmem. Bir sıralar burada kendimi kendim gibi hissettiğim bir icraat yapmaya gayret gösteriyordum. Bunu yapmaya çalışmak kendime duyduğum en büyük saygıydı. Dokunmaya çalıştığım her kalp çok kıymetliydi, hala da öyle, ve hep böyle olmak üzere. Artık o mesajların olduğu bölüm yok. Konuştuğum, her kişiyi bambaşka tuttuğum ve öyle muamele ettiğim o yazılar yok. O bölüm yok. Lakin bu beni üzmedi. Sarsmadı. Daha da umutluyum, daha da inanıyorum yerine daha değerli şeyler geleceğine. Burada ya da başka alanda. Belki hayatların hiç umulmadığı yerlerinde. Ama hep, kalbin içinde. Her kişinin hayatı için şimdi.. daha da çok güzel temenniler bırakıyorum içimden. Sadece buraya yazabilmişken de kalbinize dokunabildiğimi hissediyorum sadece sizler için.
Değerlisiniz, öylesinelikten uzak olarak her biriniz
Ve benim klasiğim ama sıradanlıktan uzak cümleyi tekrar ediyorum
Ne güzelsiniz..