.

00.44 de uyudum. 02.15 de uyandım. Çünkü babam eve yine sarhoş geldi. Sarhoşken sinir krizi geçirdi. 'Gebericem.' diye bağırıp durdu. Gitmek için uğraştı. Abim ona 'Kulağın kopmuş.' dedi. Durdurmaya çalıştı. Ben görmedim. Kulağı cidden kopmuş mu bilemedim. Korktum. Odadan çıkamadım. Öylece oturdum yatakta. Önce bacaklarım titredi. Ablam uyumamı söylediğinde ve yatağa geçtiğimde ise tüm bedenim. En son babam anneme 'Ya izin ver gideyim ya da birini öldüreceğim burada' dedi. Babamı anlamamazlıktan geldiler. Ya da anlamadılar. Sesleri kesildi.
          
          Bunları yazarken bile hâlâ titreyecek gibi hissediyorum. Çünkü bir kere üşümeye başladım. 
          
          Yoruldum artık. Biz böyle değildik. Ne zaman böyle bir aile olduk? Ne zaman babam ayyaş oldu? Ne zaman... Tamam eskiden de o harika ailelerden değildik. Ama bu kadar berbat değildik. Babam bir şeylerden bıktı. Bize anlatmıyor. Ama gelip sarhoşken sinirini bizden çıkarıyor. Sanırım baktığı şey biziz. Kurtulmak istediği şey biziz. Ailesi. 
          
          Bunu düşünmek beni mahvediyor.

Kalbimde bir his var. Ne olduğunu çözemiyorum. Üzüntü mü? Belki de öyle. Ama tam olarak neye üzüldüm onu da çözemiyorum. Kandırılmış olmama mı? Umarım öyledir. Umarım ne kadar saf olduğuma üzülüyorumdur şu an. Diğer küçük detaylara üzülmek istemiyorum. Gerçi bu duygu üzüntü mü hâlâ anlayamıyorum..

Kullanıcı adım benim için çok doğru. Zaten hangi insanın kalbinde bir acı olmaz ki...

Aslında başka hesabım var, sadece bir süredir hesaba giremiyorum. Riskli... Ama yine de bunu, burada yapmak istedim. Beş kişi olması önemli değil, o hesapta da gören bir iki kişi oluyordu zaten.
          
          Hayatınız zor olabilir. Pes etmenizi isteyen insanlar olabilir. Ya da tam tersine mücadele etmenizi isteyen insanlar olabilir çevrenizde. Bu insanlar hep olacak. Her an, bıkmadan olacaklar... Burada önemli olan sizin kararlarınız. Pes etmenizi isteyenleri mi dinleyeceksiniz yoksa mücadele etmenizi isteyenleri mi? Sizi sevenler için mücadele etmeyi mi yoksa sizden nefret edenler yüzünden hayata küsmeyi mi? Bence siz hangisini seçmeniz gerektiğini çok iyi biliyorsunuz.
          
          Pes etmeyin. Mücadele edin. Her şeye, herkese inat mücadele edin ve yaşayın bu hayatı. Şu an en az 13 en fazla 25 yaşındasınızdır. Önünüzde yaşayacak daha çok yaşınız var. Siz sadece sizi sevenlerin isteğini dikkate alın, kendi isteğinizi de düşünün ama önceliğiniz onların isteği olsun. Çünkü sizi seven insan asla kötülüğünüzü istemez. Onlara ve kendinize güvenin. Umut etmeyi hiç bırakmayın. Bu hayatı umut ederek daha kolay yaşarsınız.
          
          Bomboş şeyler yüzünden üzmeyin kendinizi. Arkadaşlarınız ile ilişkinizi bitirdiniz mi? Bırakın bitsin, gitsinler. Sevdiğinizden mi ayrıldınız? Bırakın o da gitsin. Aileniz sınavlar için baskı mı yapıyor? Yapsınlar, kendinizi yemenize gerek yok. Hepsi hallolur. Arkadaşlar gider, yenisi gelir. Sevdiğiniz gider başkası gelir. Aileniz baskı kurar ama sonucunda yine en büyük desteği onlar verirler. Unutmayın... Siz kendiniz ve sevdikleriniz için ayrı bir değersiniz.
          
          İyi geceler dilerim. Umarım bu yazdıklarım bir nebze de olsa dokunmuştur kalbinize. ❣️