chefreud
bile bile.
chefreud
iyileştin.
chefreud
uzun zaman olmuş buraya akıtmayalı kalbimdekileri
chefreud
can kırıklarım
batıyor
fazlasıyla.
chefreud
anlamadım.
chefreud
satırlara döktüğün
her gözyaşı
zerren için.
bir çiçek ekeceğim
göz altlarına.
ve bilirsin,ektiğim çiçeğimi kalbime nakşetmeden gidemeyeceğimi.
-ikimayıs. ölümün hazin sonu.-
chefreud
sevgili acı. bugün ne de güzelsiniz.
-sıfırbir,otuznisan.
ا.son
chefreud
bir keman sesi duyuldu uzaktan,ince ve cılızdı.. kemancının yayı her değdirdiği telde bir acı peydah oldu. şehir sustu,notalar konuştu. yeniden başladı müzik,rıhtımını boğdu kesiğiyle.
yine bir kalp yara aldı kendine,incindi. kanayamadı lâkin mahkûm düştü hissizliğine.
sorarım size bayan R.?
"bu gökyüzünün altında kimlerin mutluluğu vardır? ya da dahası döktüğü gözyaşlarını iyileştirecek kaç yarası vardır,görünen ve görünmesi imkânsız olan?"
ben söyleyeyim R. :
chefreud
"şu gördüğün gökte yüzyıllarca süregelen birikmiş tonlarca acı vardır. herkesin acısı farklıdır. kiminin ki kalp,kiminin ki ruh kiminin ki iyileşebilecek olan bedenen acılar. kimse mutlu değil bayan R,çünkü her kafanı kaldırdığında göğe uçsuz bucaksız maviliği görür harelerin. ve yıldızlar...
gün batımında ortaya çıkan maviliğin yerini siyahlığın aldığında,ay ve yıldızlar da yer edinir siyahlığın esir aldığı gökte. neden insanlar geceyi gündüzden daha çok sever bilir misin? çünkü gündüz ruhuna sıkışmış sancıların geceleri ortaya çıkar,yalnız kaldığında. içerilerinde kopan kasırgaları yağmur edâsıyla düşer gözyaşı olarak. bilirsin,acılarını azaltma şeklidir,gözyaşlarımız.
ve bizlerin de göğe astığımız,sakladığımız vâveylalarımız var.
bizim bayan R yıldızlar kadar iyileşmek zorunda bırakıldığımız yaralarımız var ve son olarak gökyüzünde hepimizin yaralarına yetecek kadar yıldız olduğuna inanıyorum."
gülümsedi bayan R,anladı onu,neyi anlatmak istediğini anladı.
-tek bir soru,madem bizim yıldızlar kadar acılarımız var öyleyse neden bu kadar uzaktalar,onlar bizim içimizdeki acılarımızsa yakınımızda olması gerekmez mi?
+ bilemezsiniz ki sadece uzîvde veya ruhumuzda olmaz çünkü her bir acında bir çiçek açar sana geri dönüşü olabilecek ve o senin kurtuluşundur. çiçeklerine iyi bak güzel R,ne güzel sancılar biriktirmişsin sen öyle,öyle ki hepsi gözlerinden okunuyor.
chefreud
uğradığım yıkımların haddi hesabı yok.
chefreud
ruhumdan akıttığım lâfızlarım birer birer dökülüyor zemine,çarpıyor o tiz sesi bahşediyor odaya.
neydi bu? yok oluş muydu? bilmem kaçıncı olduğunu bilmeden akıttığım sayısız gözyaşlarıma eklenen.
kendi mezarıma dökebileceğim tek bi' gözyaşı zemherim olsaydı,o da bana kalsaydı,yeterdi.
lâkin ben kendime akıtacak gözyaşına sahip değilim.ayazlığın dem vurduğu gecede,firâr eder hıçkırıklar boğazımdan. tek bi' kurtuluş bulmak için.
öyle işte efza,benim kendime ağlayacak tek gözyaşı tanem kalmadı,uzvîmde.
varlığı arıyorum,yok oluşumla."
kurtuluşum,ölümüm.hemde kendi figanımla."
-mel.|