*

bırak, herkes unuttun sansın
          sen al bu şiiri çeyizine kaldır..

benim en güzel mesleğimdir seni sevmek. balkonda 
          kendiliğinden sönmüş bir sigaranın yanında buldular beni
          senin hatrına uçarken kuşlar 
          hem üşenmiş hem vakti geçmiş göç mevsiminin 
          dudaklarından aşağı süzülüyordu yâr üstüne yâr sevmek 
          alnında vedaya hazırlanmış bir perde`
          

ben hiç böylesini görmemiştim
          vurdun kanıma girdin itirazım var
          sımsıcak bir merhaba diyecektim
          başımı usulca dizine koyacaktım
          dört gün dört gece susacaktım
          yağmur sönecekti yanacaktı
          sameland seferden dönecekti
          duvardaki saat duracaktı
          kalbim kendiliğinden duracaktı..
          (:

nereye gitsem yakışmadım beni kim aklayacak
          ne büyük bir yanılgıyım bu şehrin ortasında 

seni hiçbir dünya telaşına değişmedim ben. evlerin ve kalabalığın ağırlığını sana üstün tutmadım. yoksulluğun acısından hafif bilmedim acını..

ey Yusuf'un Tanrısı, dedi Züleyha
          hissediyorum ki 
          bana Yusuf kadar yakınsın
          bana benim kadar yakınsın
          yok, dedi Züleyha,
          bana benden daha yakınsın
          sen benim kalbimdesin
          yok yok, dedi Züleyha
          Rabbim sen benim kalbimde değilsin,
          sen benim kalbimsin...

içimizde eteğini toplamış bir dağın küskünlüğü var, öyle her baharda çiçek açamıyoruz.'

"Sonra aramıza şehirler girecek, hiç karşılaşmayacağız. Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek. Sonra belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek..."

duydum ki unutmuşsun gözlerimin rengini

bir sırra aşık olmak, yıllarca