Ve bugünün benim içib ne kadar zor olduğunu söylemek istiyorum. Sadece mezun olduğum için değil, herkes tarafından suçlanıp en dipte hissettiğim anda arayacak bir kişim bile olmadığını fark ettiğim için. Bugün çok şey öğrendim. Ben çok kötü bir insanım. Bunu içtenlikle söylüyorum, gerçekten bencil ve neşe kaçıran biriyim. Böyle olmamaya çalışacağım gerçekten ama değer miydi? Bugünü böyle yapmaya? Ve gördüğüm tüm o sözler, hepsi ikiyüzlü bir huysuzluk. Alışmam gerektiğini biliyorum, artık bunu bininci yaşayışım. Bininci kez bir arkadaş tarafından yaralanışım. Bin birden devam edeceğiz gibi. Peki bin tane deneyim bana bir tane şey öğretemedi mi? Seni secen böyle yapmaz işte. Yapmaz. Bugün bana sarılıp ağladığında da biliyordum. Ben de sarıldım, ben de ağladım o ayrı. Ama ikiyüzlü bir ağlayışı benimki de bu kez. Tıpkı onub gibi. Bir yandan onu severken diğer yandan onun benim hakkımda düşündüklerini düşünerek ağladım. İkiyüzlüydü. Onun gibi. Daha fazla uzatmaya gerek yok biliyorum. Birkaç fotoğraf çektim, yeni bir şeyleri tutmak için bir şeyleri bırakmak gerek, bırakıyorum. Ama fotoğrafları tutacağım, öyle ya da böyle. 18den 21 oldum bu odada. Kendine iyi bak oda. Kimseyi benim kadar sevme. Siz de kendinize iyi bakub ağaçlar, ve camın önündeki ışıklı direkler. Hoşçakalın